پيش‌بيني كيفيت زندگي از روي تيپ شخصيتي D و استيگماي سرطان در بيماران مبتلا به سرطان مزمن

مقدمه: سرطان؛ جنبه هاي مختلف سلامت روان را به مخاطره مي اندازد و به علت اختلال در تصوير ذهني فرد از جسم خودش، تنش رواني را تشديد و سلامت روان فرد مبتلا را، با چالش روبرو مي‌كند. پژوهش حاضر با هدف پيش‌بيني كيفيت زندگي از روي تيپ شخصيتي D و استيگماي سرطان در بيماران مبتلا به سرطان مزمن انجام شد.روش كار: جامعه آماري پژوهش، شامل زنان و مردان مبتلا به سرطان مزمن و ساكن شهر تهران، در سال 1401 بود. با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس تعداد 251 نفر (115 زن و 136 مرد) به عنوان نمونه انتخاب شد. براي جمع‌آوري داده‌ها از مقياس تيپ شخصيتي D، دنولت (2005)، پرسشنامه كيفيت زندگي در سرطان آرانسون (1993) و مقياس انگ سرطان مارلو و واردل (2014)، استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از همبستگي پيرسون و رگرسيون گام به گام و از نرم افزار SPSS25 استفاده شد.يافته‌ها: نتايج نشان داد كه استيگما (0.44-= β،7.78-t=) وتيپ شخصيتي D (0.16-= β،2.65-t=) مي توانند واريانس تغييرات مربوط به كيفيت زندگي افراد مبتلا به سرطان را پيش بيني كنند. اجتناب (0.53--= β،10.05-t=)، مخالفت (0.24-= β،3.90-t=)، شدت (0.18-= β،3.10-t=) و ناهنجاري (0.18-= β،2.65-t=) كه از ابعاد استيگماي سرطان هستند، مي توانند واريانس تغييرات مربوط به كيفيت زندگي افراد مبتلا به سرطان را با اطمينان 0.99 پيش‌بيني كنند. نتيجه‌گيري: روان شناسان باليني و روان پرستارن مي توانند با انجام مداخلات رواني- آموزشي با كاهش تيپ شخصيتي D و استيگماي سرطان در بيماران مبتلا به سرطان، كيفيت زندگي آنها را افزايش دهند.