تحليل تطبيقي فقه القرآني مقدس اردبيلي و صادقي تهراني ذيل آيات مربوط به صلاه و صوم

نگاه فقه القرآني به آيات قرآن كريم و تفسير آيات الاحكام، نوعي استخراج و استنباط احكام شرعي از آياتي است كه به يك يا چند موضوع فقهي اشاره دارند. فقها و مفسران شيعه و سني از ديرباز به موضوع آيات الاحكام توجهي ويژه داشته، و آثار متعددي را در معرفي و تفسير آنها نگارش كرده‌اند. تفسير آيات الاحكام؛ همانند علم تفسير، داراي روش و مباني تفسيري است. در اغلب اين نوع تفاسير، روش تفسيري آيات الاحكام، «اجتهادي» است و مفسر، با تلاش علمي خود و نيز با تكيه بر معيار عقل و همچنين با شناخت و رعايت مؤلفه‌ها و قواعد تفسيري و فقهي به تفسير آيات الاحكام مي‌پردازد.از جمله تفاسير فقهي كتاب زبدة البيان مقدس اردبيلي و كتاب تفسير الفرقان في تفسير القرآن بالقرآن صادقي تهراني مي‌باشد. با توجه به برجستگيهاي هر يك از دو تفسير و سبك و روش مؤلفان آنها، در اين پژوهش سعي مي‌شود كه ديدگاه اين دو تفسير در آيات الاحكام مربوط به صلاة، صوم و حج مورد بررسي قرار گيرد سپس نقاط افتراق و اشتراك اين دو تفسير مشخص و با آراء فقهي و تفسيري برخي ديگر از عالمان و مفسران شيعه و اهل سنت ارزيابي و مقايسه مي‌شود.