كاربست رهيافت قراردادهاي اجتماعي در توانمندسازي محلي با تأكيد بر روش نظريه ي زمينه اي؛ نمونه موردي: محلۀ آبكوه شهر مشهد

بيان مسئله: امروزه پايداري شهرها بر مدار شهروندي و مشاركت شهرها استوار بوده و با تعهد جامعه شهروندي در اجتماعات سكونتي تحقق مي‌يابد. قراردادهاي اجتماعات محلي با معرفي از سوي سازمان هبيتات به عنوان فرآيندي مردمي معرفي شده‌اند كه در تمامي برنامه‌هاي محلي به حضور مردم تأكيد ويژه دارند. اين رويكرد چند سالي است كه مورد توجه بسياري از كشورهاي درحال‌توسعه و توسعه‌يافته به منظور توانمندسازي و بهبود مديريت محلي قرار گرفته است.هدف: با توجه به نوآوري موضوع در ايران قصد بر آن است؛ تا با انتخاب محلۀ آبكوه در شهر مشهد به عنوان مورد پژوهي به معرفي و امكان‌سنجي رهيافت قراردادهاي اجتماعي در توانمندسازي محلي و با استفاده از روش نظريه‌ي زمينه‌اي پرداخته شود.روش: تبيين چارچوب موضوعي اين پژوهش به روش كتابخانه‌اي و امكان‌سنجي اجراي رويكرد به روش ميداني همراه با مصاحبه و پرسشنامه است. روش پژوهش با توجه به هدف بيروني كاربردي و ماهيت آن توصيفي – تحليلي مي‌باشد. نمونه‌گيري در مصاحبه و پرسشنامه به روش هدفمند و تا رسيدن به حد اشباع انجام ‌شده است. شيوه‌ي تحليل يافته‌ها بر اساس تحليل محتواي جهت‌دار است.يافته‌ها: نتايج تحليل نشان از 193 كد باز، 12 زير‌مقوله، 2 مقوله اصلي و يك هسته اصلي دارد كه در تحقق‌پذيري رويكرد قراردادي در محله آبكوه مشهد نقش كليدي دارند.نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج، اگرچه اجرا و پياده‌سازي رويكرد قرارداد اجتماعات محلي در سطح محلات به‌ظاهر سهل و ممكن است، اما تحقق اين رويكرد در محله آبكوه نيازمند يكپارچگي و همسو نمودن سازمان‌هاي دخيل در بافت است. از طرفي فقدان بودجه براي واگذاري اقدامات ساماندهي محله به شهروندان، ضعف يكپارچگي در امر مديريت، تصميم‌گيري و نظارت بر ساماندهي بافت‌هاي فرسوده و نيز ضعف فرهنگ مشاركت در مردم و مديران شهري از مواردي است كه پيش از پياده‌سازي رويكرد بايد در نظر گرفته شود.