واكاوي و تبيين كاربست مدل مديريت راهبردي مردم گرا در تحقق توسعه درونزاي شهري

روند رو به رشد شهري در جهان بويژه در كشورهاي در حال توسعه در بعد از انقلاب صنعتي، شهرها را با چالش هاي عمده و ناپايداري محيط شهري روبرو ساخته است. يكي از اين مشكلات، رشد پراكنده و از هم گسيخته شهري و توسعه افقي و بدون برنامه شهري است كه ترافيك، مصرف انرژي بيشتر، آلودگي محيطي بالاتر، بي هويتي و انزواي اجتماعي را به دنبال دارد. مديريت شهري اگر براي شهرنشيني و الگوهاي توسعه شهري، مدل مناسبي داشته باشد مي تواند پاسخگوي اين مشكلات رو به تزايد باشد بنابراين در چارچوب پارادايم پست مدرنيسم و توسعه پايدار شهري، راهبرد توسعه درونزا به عنوان يكي از راهبردها در كانون توجه شهرسازان و برنامه ريزان شهري قرار گرفته است.اين پژوهش با هدف تبيين الگوهاي توسعه برون زا و درون زا به دنبال راهكارهاي پيوند مباحث احتماعي با ساختارهاي كالبدي مي باشد و در اين راستا با انجام مطالعات كتابخانه اي و روش تحقيق توصيفي تحليلي در پي پاسخ به اين سوال است كه مدل مفهومي مناسب براي توسعه درون زاي شهري كدام است؟ نتايج تحقيق نشان مي دهد مشاركت مردمي مي تواند حلقه مهمي براي بسترسازي، جريان سازي و فرآيندساز توسعه درون زا در شهر باشد و پيوند اين سه مولفه نيز تسهيلگري سه عنصر شوراياري، تشكل ها و كارگزاري مي تواند باشد تا مديريت يكپارچه شهري شكل گرفته و كارسازي كند. هرچند حركت بسمت توسعه درون زا براي دستيابي به توسعه پايدار الزاميست اما معضلاتي همچون عدم ظرفيتهاي مناسب كالبدي در بافت هاي سه گانه قديمي، مياني و جديد شهري، عدم استقبال بخش خصوصي در سرمايه گذاري و كمبود اراضي دولتي موانع عمده در اين مسير محسوب مي شوند و گام نخست براي تحقق آن، اجراي پروژه هاي محرك توسعه توسط دولت مي باشد.