ارزيابي و امكان‌سنجي تحقق رويكرد شهر كم‌ كربن در شهر اروميه

بيان مسئله: انتشار زياد دي‌اكسيد كربن كه بررسي ها نشان ميدهد 75 درصد از اين انتشارات را شهرها به خود اختصاص مي‌دهند و تغييرات دمايي در ايران‌ باعث تشديد مخاطرات طبيعي مانند كمبود آب، بيابان‌زايي خواهد بود، هرچند كه اين تهديدات امروز نيز احساس ميشود، اما در آينده خطرناك‌تر خواهد بود، بنابراين براي نجات به اقدامات احتياطي براي مقابله با اين شرايط كه احتمال وقوع آن در آينده نزديك زياد است نياز داريم. هدف: هدف پژوهش حاضر ارزيابي و امكان‌سنجي تحقق رويكرد شهر كم‌كربن در شهر اورميه مي‌باشد؛ هم‌چنين شناسايي عامل‌هاي تاثيرگذار در تحقق شهر كم‌كربن از اهداف خرد پژوهش حاضر مي‌باشد.روش: روش تحقيق پژوهش توصيفي–تحليلي مي‌باشد. در اين پژوهش بعد از استخراج شاخص ها از روش تحليل عاملي مهمترين شاخص‌هاي شهر كم‌كربن رتبه بندي شدند و براي سطح بندي معيارها از نرم افزار SPSS استفاده شده است. اطلاعات نيز با استفاده از مطالعات كتابخانه‌اي و با مطالعه منابع تخصصي، مفاهيم مرتبط با گرم شدن زمين و شهر كم كربن عامل هاي آن استخراج شده و پس از شناخت و ارزيابي با استفاده از اسناد و پرسشنامه و مشاهدات ميداني و مصاحبه با كارشناسان و سازمان‌هاي مربوطه، شهر اورميه جهت امكان سنجي تحقق شهر كم‌كربن ارزيابي شده است. يافته ها: نتايج بررسي وضعيت موجود نشان داد، در بين مؤلفه‌هاي شهر كم‌كربن، مؤلفه فرم شهري نامناسب‌ترين وضعيت را داشته است. از بين عامل هاي تعيين‌كننده در تحقق شهر كم‌كربن عامل حمل و نقل (دسترسي) مهمترين عامل شناسايي شده توسط كارشناسان بود كه حدود 33 درصد در تحقق شهر كم‌كربن مؤثر است. نتيجه گيري: پژوهش حاضر نشان‌دهنده اين است كه با اصلاح شبكه شهري، توسعه پياده‌راه‌ها، حذف پاركينگ‌ها و ترويج استفاده از وسايل نقليه پاك و كم مصرف مي‌توان به استانداردهاي شهر كم‌كربن نزديك شد و اثرات مخرب گازهاي گلخانه‌اي را كاهش داد.در نهايت از نظر شاخص هاي شهر كم كربن بايد عامل هاي شناسايي شده در دستيابي به شهر كم كربن مورد توجه برنامه ريزان، مسئولان، معماران و برنامه ريزان اين شهر قرار گيرد تا حداقل به استانداردهاي تحقق شهر كم كربن نزديك شد.