مفهوم‌سازي نظري شهر شكننده و ارائه ابعاد و شاخص‌هاي سنجش آن با استفاده از رويكرد فراتركيب

بيان مسئله: شهر شكننده در واقع يك مفهوم جديد مي‌باشد و شهرهايي را توصيف مي‌كند كه توانايي لازم در زمينه مديريت شهر و خدمات‌رساني به شهروندان را ندارند. مفهوم «شهر شكننده» به عنوان يك چارچوب تحليلي جديد براي توصيف شرايط اضطراري در عصر جديد ظهور يافته و اين مفهوم نوين، ابزاري براي درك نابرابري‌ها و تعارضات در محيط‌هاي شهري است. در واقع يك شهر زماني شكننده و يا شكست خورده تلقي مي‌شود كه در انجام كاركردها و وظايف اصلي خود موفق نباشد و در حوزه‌هاي سياسي، اقتصادي، زيست‌محيطي و اجتماعي آسيب‌پذيري بالايي داشته باشد. بازگشت سريع به شرايط قبل از شكنندگي را «تاب‌آوري» ناميده‌اند و تاب‌آوري ماموريت اصلي خود را كاهش «شكنندگي شهر» و «برگشت‌پذيري در سريع‌ترين زمان ممكن و با حداقل آشفتگي و حفظ شايستگي» مي‌‌داند. هدف: پژوهش حاضر با هدف مفهوم سازي نظري شهر شكننده و تعيين تمامي شاخص هاي آن انجام شده است.روش: روش تحقيق اسنادي با استفاده از رويكرد تفسيري و روش نظام‌مند فراتركيب بوده و جامعه آماري مقالات پژوهشي چاپ شده در مورد شهر شكننده در مجلات علمي در بازه زماني 2010 تا 2022 ميلادي مي‌باشد كه بر اساس عنوان و تحليل محتواي مقاله ها 143 مقاله از بين 641 مقاله انتخاب شد و داده ها بر اساس استراتژي تحليل محتوا با استفاده از نرم افزار مكس كيودا كدگذاري و بر اساس شاخص « دو كد‌گذار » جهت ارزيابي پايايي و كنترل كيفي يافته ها با 0.94 توافق عالي بين دو ارزياب منتج گرديد.يافته ها: بر اساس مقالات بررسي شده، ضمن تعريف كامل شهر شكننده، ابعاد شكنندگي شهري اعم از اقتصادي، اجتماعي، سياسي و محيطي و شاخص هاي آنها مشخص شد.نتيجه گيري: با توجه به تعريف شكنندگي و ابعاد آن، پژوهش حاضر مي‌تواند فرصتي براي شناسايي علل شكنندگي در شهرها و ارائه راهكارهايي براي رفع آن فراهم آورد.