تجربيات معلمان از جايگاه هنر و چالش‌هاي آموزش آن در دوران آموزش مجازي

هدف پژوهش حاضر بررسي تجربيات معلمان از جايگاه هنر و چالش هاي آموزش آن در دوران آموزش مجازي به صورت مطالعه پديدارشناسانه بود. طرح پژوهش كيفي از نوع پديدارشناسانه توصيفي بود. مشاركت كنندگان پژوهش، 21 نفر از معلمان هنر در سال تحصيلي 1401-1402 بودند كه با رويكرد نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. براي گردآوري داده هاي پژوهش از مصاحبه نيمه ساختار يافته عميق استفاده شد. روش گردآوري داده ها، مصاحبه نيمه ساختاريافته و براي سنجش اعتبار اوليه داده ها از معيارهاي قابل قبول بودن و قابليت اعتماد بودن داده هاي كيفي استفاده شد داده ها با روش تحليل مضمون كلايزي مورد بررسي قرار گرفت. با توجه به تحليل مصاحبه هاي انجام شده، سه تم جايگاه، چالش و راهكار استخراج شده است. اولين تم مرتبط با جايگاه هنر در دوران آموزش مجازي مي باشد كه در اين تم، چهار مقوله اجتماعي-فرهنگي، اهميت آموزشي، روان شناختي و اقتصادي استخراج شد. دومين تم، چالش هاي آموزش هنر كه دربرگيرنده چهار مقوله فقدان رويكردي جامع در آموزش هنر، ضعف اقبال اجتماعي، ضعف در فرايند ياددهي-يادگيري و ضعف زيرساخت و امكانات مي باشد و سومين تم، راهكار است كه سه مقوله استفاده از رويكرد انگيزشي، شايستگي محوري و رويكرد حمايتي از مصاحبه ها استخراج شد. در راستاي نتايج به دست آمده پيشنهاد مي شود براي غلبه بر چالش هاي آموزش هنر در دوران آموزش مجازي نسبت به ارتقاي جايگاه اين درس در نزد ذي نفعان برنامه درسي هنر (والدين، دانش آموزان، معلمان و...) از طريق فرهنگ سازي اقدام كرد و از رويكردهاي انگيزشي و حمايت براي بهبود وضعيت درس هنر استفاده كرد.