اثر توسعه فرآيند جذب و انباشت دي‌ اكسيد كربن بر تقاضاي حامل ‌هاي انرژي و رشد اقتصادي در ايران با استفاده از روش تعادل عمومي محاسبه پذير

امروزه اثرات گلخانه‌اي ناشي از مصرف حامل ‌هاي انرژي و خصوصاً انتشار دي ‌اكسيد كربن باعث نگراني اكثر جوامع توسعه يافته دنيا شده ‎است. لذا كشورهاي توسعه يافته جهت حركت به سمت اقتصاد كم‎ كربن به ابزارها و روش‌هاي متفاوتي متوسل گرديده‌اند. جذب و انباشت ‌دي ‎اكسيد كربن رويكردي فناورانه جهت كاهش انتشار ‌دي‎اكسيدكربن به شمار مي‌رود. اين روش تنها رويكرد مؤثر و پايدار منحصر بفرد در دنياست كه كشورها را براي رسيدن به اقتصاد با سطح بهينه دي‌ اكسيد كربن سوق مي‏دهد. در اين مطالعه‎ از روش تعادل‌عمومي‌محاسبه‌پذير و جدول داده - ستانده ملي سال 1390 مركز آمار ايران استفاده شده‌است. نتايج اين مطالعه نشان مي‌دهد كه بخش‌هاي كليدي فرآيند جذب و انباشت دي ‎اكسيد كربن در اقتصاد ايران؛ بخش ‌هاي كشاورزي و دامپروري، حمل ونقل و سيمان مي‌باشند، كه اين فرآيند با كاهش ميزان كربن موجود در اقتصاد و رساندن آن به ميزان بهينه، تأثير بسزايي در افزايش تقاضا براي حامل‌ هاي انرژي به ويژه در بخش حمل ونقل و سيمان به نسبت ساير بخش‌ ها خواهد داشت. همچنين توسعه فرآيند جذب و انباشت دي‎اكسيدكربن منجر به افزايش بيشتري در تقاضاي نفت گاز، گازوئيل، نفت كوره، زغال سنگ نسبت به ساير حامل‌هاي انرژي مي‌شود. بنابراين توسعه فرآيند جذب و انباشت دي ‎اكسيد كربن با كاهش مشكل آلايندگي حامل‌هاي انرژي موجب افزايش تقاضا براي آن‌ها شده و در نهايت سبب افزايش توليد ناخالص داخلي خواهد شد. لذا اجرا و توسعه اين فرآيند مي‌تواند رشد اقتصادي را براي ايران به ارمغان آرود.