بازشناسي انسان و كاربست تمدني آن با تأكيد بر روايات اصول كافي

جايگاه انسان در نظام فكري هر مكتبي مسئله اي است كه معيار و ميزان در تعيين سمت وسوي تمدن و نيز توليد فراورده هاي تمدني در آن مكتب قرار مي گيرد. در جهت مقابل، عدم تبيين صحيح حقيقت انسان به عنوان مباني انسان شناختي يا كم توجهي به چنين تبييني، موجب تسلط فكري ديگران و عدم استقلال و تبديل آن مكتب به پيرو مكاتبي خواهد بود كه تعريف از ماهيت انسانرا عهده دار باشند.در پژوهش حاضر، با بررسي روايات اصول كافي، با روش تحليلي  تبييني و ،«؟ حقيقت انسان در افق تمدني اسلام چيست » با اصل قرار دادن اين مسئله كه برخي امور كه مي تواند به عنوان حقيقت انسان مبناي انسان شناختي اسلام باشد مملوك و مخلوق الهي » بررسي شد. يافته ها نشانگر آن است كه چهار حقيقت از متغيرهاي اصلي « اصالت روح » و « فطرت الهي » ،« فقر ذاتي » ،« بودن انسان در تعريف انسان و ماهيت حقيقي اوست كه بدون توجه به اين حقايق، تمدن پيشِ رو تمدن اسلامي نخواهد بود.