بازخوانش ادبيات قدرت متناسب با ظرفيت‌هاي فرهنگ تمدني جمهوري اسلامي ايران

آنچه از ادبيات قدرت با همۀ ابعاد و شئون آن تاكنون در محافل علمي و دانشگاهي و در سطح راهبردي رايج بوده برگرفته و برخاسته از مباني و مبادي فرهنگي و معرفتي غرب است. حال آنكه جمهوري اسلامي ايران داعيه ‎دار نظام فرهنگي، اجتماعي، سياسي و اقتصادي مستقل و مبتني ‎بر مباني هستي ‎شناسي و معرفت‌شناسي متمايزي است. ازاين‎رو، هدف اين پژوهش بررسي و تبيين ادبيات قدرت با ظرفيت‌‎هاي فرهنگ تمدني جمهوري اسلامي ايران است. پرسش اصلي اين است كه قدرت در بستر نظام فرهنگ تمدني جمهوري اسلامي ايران معرف چه نوع ادبياتي است؟ براي دستيابي به اين پرسش از روش تركيبي متوالي - اكتشافي استفاده شده است. در اين زمينه، نخست با روش كيفي - كمّي ظرفيت‎هاي فرهنگي شناسايي و تأييد شد، سپس با روش كيفي - كيفي ادبيات قدرت استخراج و به وسيلۀ مصاحبه عمقي، تكميل و تأييد شد.آنگاه يافته‌هاي اين دو روش با هم تركيب شدند. نتيجۀ اجمالي اين پژوهش بيانگر آن است كه ادبيات قدرت مبتني بر ظرفيت هاي فرهنگي جمهوري اسلامي ايران از حيث منشأ، ماهيت، منبع، ابزار، روش و شيوه، اهداف، ابعاد و انواع، بازيگران، نوع رابطه، توزيع قدرت، راه‎هاي كسب و حفظ قدرت، مهار و انتقال قدرت داراي ادبيات منحصربه فرد است كه با ادبيات قدرت در غرب تمايز بينادي دارد. مهم‎ترين نتيجه اين پژوهش ابتناي نقطۀ ثقل و كانوني ادبيات قدرت برپايۀ فرهنگ تمدني بر «توحيد» است كه به‎مثابۀ دال مركزي، سازمان دهندۀ نظام معنايي، انسجام بخش همۀ عناصر و مؤلفه هاي متمايز‎كنندۀ با ديگر ادبيات قدرت شمرده مي‌شود.