ارزيابي مساحت كل جنگل‌هاي مانگرو و نحوۀ گسترش آن‌ها در سواحل جنوبي ايران

جنگل‌هاي مانگرو از ارزشمندترين زيست‌بوم‌هاي گياهي سواحل در نواحي حاره‌اي هستند در كه در سواحل كم انرژي و كم شيب با ميزان جزرومد زياد مي‌رويند. اين جنگل‌ها خدمات بسيار زياد براي نواحي ساحلي و دريايي پيرامون خود دارند. اين نواحي زيستگاه بسياري از ماهيان، پرندگان و پستانداران را مهيا مي‌كنند، جلوي امواج شديد ورودي به ساحل را مي‌گيرند و از همه مهم‌تر به دليل ذخيرۀ كربن در درختان و خاك خود جلوي افزايش غلظت گازهاي گلخانه‌اي و گرمايش جهاني را مي‌گيرند. در اين مطالعه براي اولين بار با استفاده از تصاوير با قدرت تفكيكي مكاني بالا، مساحت تمامي جنگل‌هاي مانگرو ايران با دقت زياد محاسبه گرديد. بر اين اساس مساحت كل جنگل‌هاي ايران در امتداد چهار استان ساحلي 132 كيلومتر مربع محاسبه گرديد كه 92 درصد آن در امتداد سواحل استان هرمزگان جاي گرفته‌اند. مطالعات نشان مي‌دهد سواحل كم شيب شرق و مركز تنگه هرمز مناسب‌ترين محيط را براي رشد اين جنگل‌ها فراهم مي‌كند. خور خوران با 88.3 كيلومتر مربع، 67 درصد جنگل‌هاي كشور را در خود جاي‌داده است. جنگل‌هاي مانگرو رود گز (10.4 كيلومتر مربع)، كولغان (5.8 كيلومتر مربع)، جاسك (5.6 كيلومتر مربع) و گواتر (4.5 كيلومتر مربع) با اختلاف زياد در رده‌هاي بعدي جاي دارند. متاسفانه دخالت‌هاي انساني موجب گرديده در پنجاه سال گذشته تقريبا يك‌سوم جنگل‌هاي مانگرو جهان از ميان برود. در كشور ما اگرچه روند تغييرات جنگل‌هاي مانگرو در قرن گذشته افزايشي بوده اما مطالعات دقيق‌تر نشان مي‌دهد اين روند طي يكي دو دهۀ گذشته متوقف‌شده و در برخي نقاط رو به كاهشي شدن گذارده است.