مدل‌سازي مطلوبيت زيستگاه پلنگ ايراني (‏Panthera pardus‏) در استان ‏لرستان

استان لرستان، به‌عنوان يك منطقه عمدتاً كوهستاني، بخش مهمي از گستره پراكنش پلنگ را در غرب كشور در خود جاي داده است. با اين وجود، اطلاعات چنداني از پراكنش جغرافيايي پلنگ در اين استان در دسترس نيست. هدف از پژوهش حاضر، تعيين زيستگاه‌هاي مطلوب پلنگ ايراني با استفاده از يك رويكرد تلفيقي حاصل از هفت الگوريتم مختلف در سطح استان لرستان است. براساس نتايج، در حدود 6185.41 كيلومترمربع (21.85 درصد) از ناحيه محدوده به‌عنوان زيستگاه مطلوب پلنگ شناسايي شد. فاصله از مناطق حفاظت‌شده (30 درصد)، فاصله از روستا (29 درصد)، فاصله از زمين‌هاي كشاورزي (11 درصد)، مجموع بارندگي سالانه (8 درصد) و فاصله از جنگل (7 درصد) به‌عنوان مهم‌ترين متغيرهاي موثر بر انتخاب زيستگاه پلنگ شناسايي شدند. در حدود 49 درصد از گستره زيستگاه‌‌‌هاي مناسب توسط شبكه مناطق حفاظت شده پوشش داده شده است. تأسيس مناطق حفاظت‌شده و تكميل شبكه حفاظتي به‌‌ويژه در زيستگاه‌هاي مطلوب از مهم‌ترين راهبردها در حفاظت از جمعيت‌هاي در خطر پلنگ‌‌ها هستند. گوشتخواران بزرگ، به‌‌دليل گستره خانگي بزرگ، عمدتاً به لكه‌هاي زيستگاهي خارج از مناطق حفاظت شده و ارتباط بين اين زيستگاه‌ها وابسته هستند. بنابراين، حفاظت از لكه‌‌هاي زيستگاهي و ارتباط بين آنها ضروري است. پايش و نظارت زيستگاه‌ها، استفاده از رويكردهاي حفاظتي كارآمد و تقويت مشاركت جوامع محلي، از ديگر مسائل مهم هستند.