بررسي پارامترهاي مختلف زمان تماس، دما، غلظت دارو و دُوز نانولوله‌هاي ‏كربني بر فرآيند ‏جذب داروي آناهيل در نانولوله‌هاي كربني در حضور ‏بروملين

بروملين يك عصاره آبي از آناناس است كه حاوي مخلوط پيچيده اي از پروتئازهاي تيول و اجزاي غيرپروتئازي مي‌باشد. در اين تحقيق از روش اجراي تحقيق بصورت كاربردي و كمي و با انجام آزمون MTT به گردآوري اطلاعات پرداخته شد. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﺑﺎ اﻓﺰاﻳﺶ دوز ﻧﺎﻧﻮﻟﻮﻟﻪﻫﺎي ﻛﺮﺑﻨﻲ از mg/L١ ﺑﻪ mg/L٥ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﻲ ﺑﺎزده ﺟﺬب، اﻓﺰاﻳﺶ و ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺟﺬب، ﻛﺎﻫﺶ و ﺑﺎ اﻓﺰاﻳﺶ ﻏﻠﻈﺖ اوﻟﻴﻪ داروي آﻧﺎﻫﻴﻞ ازmg/L ٥٠ ﺑﻪ mg/L٣٠٠ در دوز ﻧﺎﻧﻮﻟﻮﻟﻪﻫﺎي ﻛﺮﺑﻨﻲ g/L١ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺟﺬب از mg/g 41/6 ﺑﻪ mg/g 162/2 اﻓﺰاﻳﺶ و در ﻣﻘﺎﺑﻞ راﻧﺪﻣﺎن ﺟﺬب از 83/2 درﺻﺪ ﺑﻪ 54/067 درﺻﺪ ﻛﺎﻫﺶ ﻳﺎﻓﺖ. ﭘﺎراﻣﺘﺮﻫﺎي اﻳﺰوﺗﺮمﻫﺎي ﺗﻌﺎدﻟﻲ ﺟﺬب ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ رﻓﺘﺎر ﺟﺬب آﻧﺎﻫﻴﻞ ﺑﺮ روي ﻧﺎﻧﻮﻟﻮﻟﻪﻫﺎي ﻛﺮﺑﻦ از ﻣﺪل ﻓﺮﻧﺪﻟﻴﭻ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻣﺪل ﻻﻧﮕﻤﻮﻳﺮ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻛﻪ ﻣﻘﺎدﻳﺮ ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪه ﺑﺮاي ﭘﺎراﻣﺘﺮ n در ﻣﺪل ﻓﺮﻧﺪﻟﻴﭻ ﺑﺮاي ﻫﺮ دو دﻣﺎ، ﺑﺎﻻﺗﺮ از ٢ نشان‌دهنده ﺟﺬب ﻣﻄﻠﻮب آﻧﺎﻫﻴﻞ ﺑﺮ روي ﻧﺎﻧﻮﻟﻮﻟﻪﻫﺎي ﻛﺮﺑﻦ ﺑﻮد. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺣﺎﺻﻞ از آزﻣﻮن MTT ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ داروي آﻧﺎﻫﻴﻞ در ﻏﻠﻈﺖﻫﺎي ﺑﺎﻻ (١٠٠ ﻣﻴﻜﺮوﮔﺮم ﺑﺮ ﻟﻴﺘﺮ)، داراي اﺛﺮ ﻛﺸﻨﺪﮔﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﺷﺪﻳﺪي اﺳﺖ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻛﺸﻨﺪﮔﻲ داروي آﻧﺎﻫﻴﻞ در اﺑﺘﺪا ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻮده و ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ. اﻣﺎ در ﻣﻮرد داروي ﺟﺪﻳﺪ ﺳﻨﺘﺰ ﺷﺪه ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از وارد ﻛﺮدن داروي آﻧﺎﻫﻴﻞ ﺑﻪ ﺳﻄﺢ ﻧﺎﻧﻮﻟﻮﻟﻪﻫﺎي ﻛﺮﺑﻨﻲ، ﻣﻴﺰان ﻛﺸﻨﺪﮔﻲ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻣﻘﺪار ﺛﺎﺑﺖ ﻣﻲﮔﺮاﻳﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ اﻣﺮ نشان‌دهنده رﻫﺎﻳﺶ ﺗﺪرﻳﺠﻲ دارو ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻄﻠﻮب درﻣﺎن ﻛﺎرآﻣﺪ ﺳﺮﻃﺎن ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.