كاهش آلودگي پرتويي در محيط‌زيست كشاورزي با استفاده از پدافند هسته‌اي

استفاده از انرژي هسته اي براي مصارف صلح آميز، منافع و مزاياي بسياري براي كشورها به دنبال دارد. امّآ زماني كه به‌كارگيري آن از قالب كنترل شده خارج شود و اصول ايمني و حفاظتي مربوطه رعايت نشود، ممكن است خطرات و چالش هاي بهداشتي و محيط زيستي متعددي را با خود در پي داشته باشد. يك حادثۀ هسته اي ممكن است به دنبال يك انفجار هسته اي ناخواسته (حادثه نيروگاه چرنوبيل اوكراين، 1986) يا تعمدي (انفجار بمب اتمي در هيروشيما و ناكازاكي ژاپن، 1945)، نشت مواد راديواكتيو از راكتورهاي آسيب ديده يا فرسوده در نيروگاه ها يا مراكز فناوري هسته اي، بروز آلودگي راديواكتيو در حين حمل، جابجايي و ذخيره سازي سوخت و زباله هاي اتمي رخ بدهد. درهرحال، پس از بروز هر حادثه هسته اي مواد پرتوزا در محيط اطراف پراكنده شده و باعث آلودگي محيط‌زيست، از جمله محيط‌زيست كشاورزي، خاك، گياهان و محصولات كشاورزي مي گردند. در اين شرايط ضروري است تا در كوتاه ترين زمان ممكن، اقدامات مؤثري در جهت كاهش انتقال آلودگي هاي راديواكتيو به زنجيرۀ غذايي انجام شوند. از جمله ابزارهاي كارآمد در دفاع هسته اي پدافند غير عامل هسته اي است كه نيازمند به‌كارگيري جنگ‌افزار نيست و اجراي آن مي تواند از واردشدن خسارات به محيط‌زيست، و تلفات انساني جلوگيري كند يا بكاهد. روش هاي پدافندي متعددي جهت پيشگيري يا رفع آلودگي محيط‌زيست كشاورزي در دوره قبل و حين بارش مواد پرتوزا، و دوران كوتاه مدت، ميان‌مدت و بلندمدت بعد از حادثه وجود دارند كه با بررسي اين روش ها، مي توان اقدامات متقابل پدافندي را طراحي نمود كه از نظر كارآيي داراي بالاترين درجه از قابليت اجرايي هستند و بكارگيري آنها مي تواند در كوتاه ترين زمان، از بيشترين حجم آلودگي جلوگيري نمايد.