مروري بر جاذب‌هاي زيستي تجديدپذير جهت حذف آلاينده‌ها توسط فرآيند جذب سطحي

مقاله حاضر به مرور پژوهش ‌هاي مختلف در زمينه جاذب‌هاي زيستي تجديدپذير سازگار با محيط ‌زيست و مقرون به صرفه، اصلاح خواص انجام شده روي سطح آن‌ها، شرايط عملياتي جذب، همدماي جذب و بيشينه ظرفيت جذب اين جاذب‌ها پرداخته است. در ميان جاذب‌هاي زيستي تجديدپذير، جاذب‌هاي سبز بهتر مي-توانند به هدف اقتصاد دايره‌اي آينده برسند. از جاذب‌هاي زيستي تجديدپذير بررسي شده، جاذب‌هاي حاصل از پسماندهاي كشاورزي با ظرفيت جذب بالا و به دليل وجود گروه‌هاي كربوكسيل و هيدروكسيل فراوان در سطح منافذشان، دسترسي آسان، عدم سميت و قيمت ناچيز بهترين جاذب‌هاي زيستي شناخته شده هستند. اصلاح جاذب‌هاي زيستي با استفاده از مواد معدني و اسيدهاي آلي، افزايش تعداد مكان‌هاي فعال در جاذب را در پي دارد كه موجب افزايش ظرفيت جذب آن‌ها مي‌شود. برخي از روش‌هاي اصلاح خواص جهت افزايش ظرفيت جذب تركيب جاذب سبز با ساير جاذب‌ها، اصلاح با تركيبات اسيدي، تلقيح گروه‌هاي عاملي مختلف بر سطح جاذب و تركيب جاذب‌هاي معدني و فلزي با پليمرهاي طبيعي و سنتزي به منظور افزايش ظرفيت جذب استفاده شده است. به وسيله‌ي اصلاح شيميايي جاذب‌هاي سبز و ايجاد اتصالات عرضي، مي‌توان خواص، توانايي جذب و انتخاب‌پذيري آن‌ها را بهبود بخشيد. مدل همدماي لانگموير و فروندليچ تطابق بيشتري با داده‌هاي تعادلي جذب در جاذب‌هاي زيستي تجديدپذير نشان داده است. مقدار بهينه نسبت جاذب به آلاينده مي‌تواند بهترين نتيجه را درحذف داشته باشد. معمولا با افزايش pH محلول، ظرفيت جذب افزايش مي‌يابد. سنتز جاذب‌هاي زيستي تجديدپذير به صورت نانوذرات با گروه‌هاي فعال، به دليل اثرات كاتاليزوري و سطح ويژه بسيار بزرگ موجب افزايش ظرفيت جذب مي‌شود.