نقش توانمندسازي كاركنان در تاب آوري سازماني با توجه به ميانجيگري چابكي سازماني در شهرداري مشهد مقدس

هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير توانمندسازي كاركنان بر تاب آوري سازماني با ميانجي گري چابكي سازماني بود. اين تحقيق از نظر هدف كاربردي و از نظر ماهيت و روش توصيفي ـ پيمايشي است. جامعه آماري پژوهش شهرداري مشهد مقدس مي باشد. با استفاده از فرمول كوكران حجم نمونه 198 نفر برآورد گرديد. با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي ساده به توزيع و تكميل پرسشنامه پرداخته شد. براي سنجش متغير توانمندسازي از پرسشنامه توانمندسازي روانشناختي اسپريتزر (1995)، براي سنجش متغير تاب آوري سازماني از پرسشنامه كلاهنن (۱۹۹۶) همچنين براي سنجش متغير چابكي سازماني از پرسشنامه تورنگ لين و همكاران (2005) استفاده شده است. در تحقيق حاضر آزمون پايايي، آلفاي كرونباخ تمامي متغيرها بيش از 7/0 به دست آمد كه نشان از پايايي مناسب ابزار داشت. روايي پرسشنامه ها بر اساس نظرات اساتيد مورد برسي قرار گرفت و جرح و تعديلاتي در پرسش­نامه صورت پذيرفت. در اين پژوهش براي تجزيه و تحليل داده ها و اطلاعات و آزمون فرضيه ها از نرم افزارهايSPSS و PLS استفاده شده است. نتيجه تجزيه و تحليل هاي آماري بيانگر اين است كه چابكي سازماني ارتباط بين توانمندسازي كاركنان بر تاب آوري شهرداري شهر مشهد مقدس را ميانجي گري مي كند. توانمندسازي سازماني بر تاب آوري كاركنان شهرداري مشهد مقدس تاثير مثبت و معنادار دارد. توانمندسازي بر چابكي سازماني شهرداري مشهد مقدس تاثير مثبت و معنادار دارد. چابكي بر تاب آوري كاركنان شهرداري مشهد مقدس تاثير مثبت و معنادار دارد.