بررسي اثر تزريق ويتامين E/سلنيوم و ويتامين AD3E بر غلظت سرمي پروژسترون و آنتي‌اكسيدان‌هاي آنزيمي، و نرخ آبستني در شرايط تلقيح مصنوعي به روش لاپاروسكوپي در گوسفندان

بررسي تاثير ويتامين‌ها و آنتي‌اكسيدان‌ها در ميزان بهره‌وري توليدمثلي واحد‌هاي دامپروري داراي اهميت است. هدف از پژوهش حاضر بررسي اثر تزريق عضلاني تركيبات ويتامين E/سلنيوم و ويتامين AD3E دو هفته پيش از تلقيح مصنوعي، بر ميزان غلظت سرمي پروژسترون، سوپراكسيدديسموتاز، گلوتاتيون‌پراكسيداز و نرخ آبستني پس از تلقيح مصنوعي به روش لاپاروسكوپي در گوسفندان است. براي انجام پژوهش حاضر از 63 رأس ميش 3 الي 3.5 سال با سابقه حداقل يك شكم زايش و با وزن تقريبي 3±48 كيلوگرم انتخاب شدند. همزمان‌سازي بلند مدت با استفاده از اسفنج پروژستروني و هورمون eCG انجام شد. ميش‎ها در سه گروه 21 رأسي قرار گرفته و همزمان با اسفنج‌گذاري، به گروه شاهد (5 ميلي‌ليتر نرمال سالين)، به گروه تيمار 1 (5 ميلي‌ليتر ويتامين E/سلنيوم) و گروه تيمار 2 (5 ميلي‌ليتر تركيب AD3E) به صورت عضلاني تزريق شد. تلقيح مصنوعي به روش لاپاروسكوپي 58 -50 ساعت پس از برداشت اسفنج صورت گرفت. نه روز پس از زمان تلقيح، نمونه خون از وريد وداج جمع‌آوري شد. غلظت سرمي سوپراكسيدديسموتاز، گلوتاتيون‌پراكسيداز و هورمون پژوژسترون اندازه‌گيري شد. تفاوت آماري معناداري بين سه گروه در ميزان سرمي سوپراكسيدديسموتاز، گلوتاتيون پراكسيداز و هورمون پروژسترون يافت نشد (0.05 P). نرخ آبستني در گروه شاهد 33.3 درصد، در گروه ويتامين E/سلنيوم 28.6 درصد و در گروه ويتامين AD3E 38.1 درصد بود كه تفاوت معني‌داري نداشتند (0.05 P). به‌نظر مي‌رسد تزريق اين ويتامين‌ها بايستي با توجه به نيازهاي منطقه‌اي، جغرافيايي و فصلي انجام شود تا از تحميل هزينه اضافي به دامدار و افزايش تنش‌هاي ناشي از تزريق در دام‌ها جلوگيري شود.