همبستگي بين نمرات مقاطع تحصيلي (علوم پايه، پيش كارورزي و صلاحيت باليني ) دوره دكتري عمومي پزشكي در دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز

مقدمه: آزمون‌ها يكي از ابزارهاي سنجش موفقيت تحصيلي به شمار مي روند. هدف مطالعه تعيين همبستگي بين نمرات مقاطع مختلف تحصيلي دوره دكتري عمومي پزشكي در دانشگاه علوم پزشكي جندي شاپور اهواز بود. و نمره آزمون هر مقطع با دوره بعدي تا چه اندازه موفقيت دانشجو را پيش بيني مي‌كند و روايي ملاكي پيش بيني به چه صورت است.روش: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي- مقطعي در سال 1401 انجام شد. جامعه مورد نظر فارغ التحصيلان رشته پزشكي بودند. تمامي افراد جامعه مورد نظر به صورت سرشماري وارد مطالعه شدند. اطلاعات شامل نمرات آزمون آزمون‌هاي جامع علوم پايه، پيش كارورزي و صلاحيت باليني دانشجويان پزشكي ورودي سال 1391، سال1392و سال 1393 بود.  جهت ارتباط بين نمره دوره‌ها از آزمون همبستگي پيرسون استفاده شد. P 0.05 معني‌دار تلقي شد.يافته‌ها: در اين مطالعه نمرات 133 نفر از دانشجويان دكتري پزشكي مورد بررسي قرار گرفت. ميانگين نمره علوم پايه برابر17.5± 120.50، ميانگين نمره آزمون پيش كارورزي برابر14.33 ±116.16 و ميانگين نمره صلاحيت باليني برابر0.96± 16.72 بود. يافته‌هاي آزمون همبستگي پيرسون نشان‌دهنده  وجود رابطه معنادار بين نمره آزمون علوم پايه و پيش كارورزي دوره دكتري در جمعيت مورد مطالعه بوده است. نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد كه همبستگي بين ميانگين نمرات هر آزمون جامع با ميانگين نمرات آزمون بعد از خود به تدريج كم شده است. كاهش همبستگي بين ميانگين نمرات هر آزمون با آزمون بعدي ممكن است به دليل تغيير در ماهيت آزمون و عدم ارزيابي دقيق دانشجويان باشد.