حكمروايي خوب؛ ابزاري براي توسعه پايدار مناطق حفاظت شده (مطالعه موردي: منطقه حفاظت شده اشترانكوه لرستان)

طي سال‏هاي اخير، عوامل متعددي باعث ناپايداري مناطق حفاظت شده در كشور شده‏اند كه از آن جمله مي‏توان به مواردي نظير دخالت نهادهاي مختلف در اداره اين مناطق، گردشگري بي‏رويه، چراي غيراصولي، تخريب زيستگاه‏ها و غيره اشاره كرد. منطقه حفاظت شده اشترانكوه از جمله مناطق ياد شده است كه به دليل فقدان نظارت كافي، كارايي پايين پروژه‏هاي محلي، عدم برنامه‏ريزي دقيق براي حفاظت از عرصه‏هاي طبيعي، مشكلات اقتصادي و معيشتي جوامع محلي، بهره‏برداري از معادن، ضعف مشاركت اجتماعات محلي و نظاير اين با ناپايداري در ابعاد مختلف مواجه است. در پژوهش حاضر تلاش شده است تا با بهره‏گيري از رويكرد حكمروايي خوب به تحقق توسعه پايدار منطقه حفاظت شده اشترانكوه كمك گردد. روش پژوهش مبتني بر روش علّي است. در گردآوري داده‏ها از شيوه‏هاي اسنادي و پيمايشي استفاده شده است. به اين منظور براي جمع‏آوري داده‏هاي مورد نياز پژوهش از پرسشنامه استفاده شده است. پايايي داده‏هاي حاصل از پرسشنامه از طريق محاسبه آلفاي كرونباخ انجام شده است. تحليل داده‏ها بر اساس روش كمي (آزمون‏هاي آماري توصيفي و استنباطي) انجام شده است. بدين‌منظور به بررسي ميانگين، انحراف معيار و ضريب تغييرات هر يك از متغيرهاي پژوهش جهت بررسي تطبيقي ابعاد پژوهش پرداخته شده است. براي بررسي نرمال بودن داده‏ها از آزمون كولموگروف- اسميرنوف، و جهت بررسي ميزان همبستگي داده‏ها از آزمون دي‏سامرز استفاده شده است. قلمرو تحقيق، منطقه حفاظت شده اشترانكوه است كه در استان لرستان واقع شده است. يافته‏ها نشان مي‏دهد كه وضعيت حكمروايي در محدوده مورد مطالعه بر اساس طيف ليكرت در مقياس ضعيف و ميزان پايداري در وضعيت متوسط قرار دارد. نتايج پايداري نشان‌دهنده وضعيت مناسب بعد اجتماعي- فرهنگي و وضعيت متوسط ساير ابعاد است. يافته‏هاي پژوهش، حاكي از وجود يك رابطه نسبتاً مستقيم بين رويكرد حكمروايي خوب و توسعه پايدار در محدوده مورد مطالعه است.