شاخص‌هاي عدالت محوري در نظام مالياتي مبتني بر قوانين ماليات‌هاي مستقيم و ماليات بر ارزش افزوده

چگونگي تعيين ماليات تأثير غيرقابل انكاري بر عدالت اجتماعي دارد. ماليات به عنوان ابزاري براي اعمال سياست‌هاي مالي و اجتماعي قانونگذار مي‌تواند با كاركردي دوگانه از يك سو وسيله‌اي جهت به اجرا درآوردن سياست‌هاي مالي دولت به شمار رفته و از سوي ديگر، با اعمال برخي تسهيلات نسبت بعضي از اقشار جامعه، اجراي سياست‌هاي اجتماعي دولت را نيز تسهيل نمايد. مقصود از عدالت مالياتي تقسيم درست، به جا و مناسب بار مالياتي بر عهده مؤديان است. به همين منظور اين مقاله با هدف شناسايي شاخص هاي عدالت محوري، در دو قانون مادر مالياتي يعني قانون ماليات هاي مستقيم و قانون ماليات بر ارزش افزوده صورت پذيرفته است. بنابراين صبغه پژوهش تركيبي مي باشد. برهمين اساس در بخش اول پژوهش با استفاده از روش تحليل محتوا، 68 شاخص بر مبناي چهار ويژگي تناسب، برابري، فراگيري و نصفت براي عدالت محوري مالياتي احصاء شد و در بخش كمي پژوهش، نتايج با تشكيل گروه خبرگي شامل 35 خبره مالياتي مورد پرسش و از طريق آزمون هاي دوجمله اي و فريدمن ارزيابي و رتبه بندي گرديد. و در نهايت پيشنهادهايي براي بسط و گسترش عدالت مالياتي ارائه شد.