اثرات كوتاه‌مدت و بلندمدت شكاف تكنولوژي بر تجارت بخش كشاورزي ايران و كشورهاي طرف تجاري

بخش كشاورزي در ايران، به دلايلي همچون ارزآوري، تأمين امنيت غذايي و غيره، در قياس با ساير بخش‌هاي اقتصادي كشور از نقشي بارز در عرصه اقتصادي برخوردار است. اما توليد در اين بخش پيوسته در شرايط ناپايدار و دشواري قرار دارد. شكاف در پيشرفت تكنولوژيكي مي‌تواند يكي از مهم‌ترين عوامل تعيين‌كننده تجارت دوجانبه و رشد اقتصادي بين كشورها باشد و مي‌توان تكنولوژي را به‌عنوان راهكاري براي كاهش مخاطرات بكار گرفت. بنابراين هدف مطالعه حاضر بررسي اثرات كوتاه‌مدت و بلندمدت شكاف تكنولوژي بر تجارت بخش كشاورزي ايران و كشورهاي طرف تجاري بوده است. براي اين منظور بر اساس مدل جاذبه و با استفاده از روش ARDL در داده‌هاي پنل مسئله پژوهش بررسي شد. در اين راستا داده‌هاي 57 كشور طرف تجاري ايران در بخش كشاورزي براي دوره 2001 تا 2018 جمع‌آوري شد. نتايج پژوهش بر اساس چهار شاخص شكاف تكنولوژي كل، هزينه‌هاي تحقيق و توسعه، برنامه‌هاي ثبت اختراع و محققان تحقيق و توسعه بيانگر آن است كه شكاف تكنولوژي در بلندمدت بر تجارت بخش كشاورزي اثر مثبت و معنادار دارد.