نقش «تحريك» بر مسئوليت كيفري ورزشكاران و فعالان امور سلامت

هدف: پژوهش حاضر تلاش مي‌‌كند نقش «تحريك» بر مسئوليت كيفري ورزشكاران و فعالان امور سلامت را مورد بررسي و تحليل قرار دهد تا از رهگذر اين بررسي هاي حكم فقهي و حقوقي اين مساله مبرهن گردد. مواد و روش‌‌ها: اين پژوهش با روش مطالعات كتابخانه‌اي و به شيوه توصيفي ـ تحليلي انجام شده است كه با مراجعه به متون قرآني، فقهي، حقوقي و علمي اطلاعات لازم به‌‌دست آمده و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. يافته‌‌ها: در بسياري از نظام هاي حقوقي دنيا،دفاع تحريك و تاثير آن در سقوط يا تخفيف مجازات، پذيرفته شده است. مساله پژوهش حاضر آن است كه «نقش تحريك در مسئوليت كيفري ورزشكاران و فعالان امور سلامت چيست؟». در نظام حقوقي ايران،توجّه به عذر تحريك،در تعزيرات،مورد توجّه قرار گرفته ولي در بحث حدود،مورد نظر قرار نگرفته است. در قرآن كريم و سنّت و منابع فقهي به برخي از اصول و قواعد فقهي بر مي خوريم كه به صورت مستقيم يا غير مستقيم، با مساله تحريك و تاثير ان در مجازات ارتباط دارند و همين مساله، مي تواند پشتوانه ي محكمي براي توجّه بيشتر حقوقدانان و دست اندركاران امور قضايي باشد كه با پشتوانه ي محكم تري از منظر فقهي به اين مساله توجّه نمايند. نتيجه گيري: با توجه به بررسي هاي انجام شده تحريك كننده نقش معاون در ارتكاب جرم را دارد بنابراين علاوه بر مسئوليت كيفري ورزشكاران و فعالان امور سلامت شخص تحريك كننده نيز به عنوان معاون جرم قابليت تعقيب كيفري دارد.