چرايي و فرآيند افول آمريكا؛ يك‌ جانبه‌ گرايي و درگيري ‌هاي پايان ‌ناپذير

مفهوم افول آمريكا اولين بار از سوي نظريه‌ پردازاني همانند امانوئل والرشتاين مطرح گرديد. والرشتاين نظريه سيكل‌هاي قدرت را مطرح نموده و بر اساس چنين رويكردي، نشانه‌هايي از افول و كاهش قدرت نسبي آمريكا را موردتوجه قرار داد. محور اصلي تفكر والرشتاين را كاهش قدرت آمريكا در برابري دلار و طلا تشكيل مي‌دهد. در سال‌هاي بعد از جنگ سرد، موقعيت آمريكا در سياست و اقتصاد جهاني كاهش بيشتري پيدا كرد. آمريكا در قرن بيست و يكم درگير جنگ‌هاي بي‌پاياني در افغانستان، عراق، سوريه، ليبي، يمن و بسياري از حوزه‌هاي جغرافيايي گرديد. خروج غافلگيركننده بايدن از افغانستان نشان داد كه آمريكا براي جنگ و صلح فاقد شكل‌بندي‌هاي كنش تاكتيكي و راهبردي بوده است. تمامي حوادث ياد شده نشان مي‌دهد كه قابليت ايالات ‌متحده به گونه تدريجي كاهش پيدا كرده و زمينه ظهور موج‌هاي جديدي از بحران و ستيزش در فضاي منطقه‌اي را اجتناب‌ناپذير ساخته است. پرسش اصلي پژوهش آن است كه چه عواملي در افول مرحله‌اي ايالات ‌متحده تأثيرگذار بوده‌اند؟ فرضيه مقاله به اين موضوع اشاره دارد كه يك‌جانبه‌گرايي و درگيري‌هاي پايان‌ناپذير ايالات‌متحده در مناطق بحراني در زمره عواملي است كه منجر به افزايش هزينه‌هاي راهبردي آمريكا و افول مرحله‌اي آن كشور گرديده است. مرشايمر به اين موضوع اشاره داشت كه نقش آمريكا در بحران‌هاي منطقه‌اي پايان‌ناپذير منجر به افزايش هزينه‌هاي راهبردي اين كشور شده است. در تبيين مقاله از رهيافت نئورئاليسم ساختاري استفاده شده و در تنظيم مقاله نيز از روش تحليل داده‌ها و تحليل محتوا استفاده گرديده است.