تأثير آهن‌زدايي با دفرازيروكس بر سطح آنزيم‌هاي كبدي بيماران β-تالاسمي وابسته به تزريق خون

زمينه بافته‌اي مختلف بدن بيماران β-تالاسمي، به‌واسطه تزريق منظم خون، در معرض اثرات مخرب اضافه‌بار آهن قرار مي‌گيرند؛ از‌اين‌رو امروزه تصميم به تزريق منظم خون براي اين بيماران در طولاني‌مدت اغلب به تجويز داروهاي آهن‌زدا مي‌انجامد. دفرازيروكس به‌عنوان يك شلاتور آهن خوراكي مي‌تواند منجر به عوارضي چون افزايش آنزيم‌هاي كبدي، افزايش كراتينين سرم و خونريزي گوارشي شود.هدف اين مطالعه، به بررسي تأثير دفرازيروكس بر سطح فريتين و آمينوترانسفرازهاي كبدي در بيماران β-تالاسمي وابسته به تزريق خون پرداخته است. روش‌ها در اين مطالعه تغييرات سطح سرمي فريتين و آمينوترانسفرازهاي كبدي بيماران β-تالاسمي دريافت‌كننده دفرازيروكس در بخش تالاسمي بيمارستان 17 شهريور رشت به‌صورت گذشته‌نگر بررسي شده است. ۱۰۴ بيمار β-تالاسمي ماژور با سن بيش از 2 سال كه خونگيري‌هاي منظم داشته و حداقل به مدت 2 سال متوالي تحت‌ درمان با دفرازيروكس بوده‌اند، انتخاب شدند. سپس فهرستي از اطلاعات بيماران شامل سن، جنس، تعداد دفعات تزريق خون و مدت‌زمان و دُز مصرفي دفرازيروكس تهيه شد و سطح سرمي فريتين و آمينوترانسفرازهاي كبدي قبل و بعد از دريافت آهن‌زدا ثبت شد.يافته‌ها ميزان كاهش سطح سرمي فريتين (0/017=P)، آسپارتات آمينوترانسفراز (0/0001=P) و آلانين آمينوترانسفراز (0/015=P) در آخرين آزمايش خون پس از شروع مصرف دفرازيروكس به لحاظ آماري معني‌دار بود. البته ميان كاهش آنزيم‌هاي كبدي با سن، جنس، تعداد دفعات تزريق خون و مدت‌زمان استفاده از دفرازيروكس و دُز مصرفي آن ارتباط معني‌داري يافت نشد. نتيجه‌گيري به نظر مي‌رسد كه مصرف دفرازيروكس پس از گذشت چند ماه، بيشتر از ايجاد عوارض خفيف و نادر كبدي، مي‌تواند براي كبد نقشي محفاظتي در برابر اضافه‌بار آهن بدن ايفا كند و درمجموع حتي منجر به كاهش سطح آمينوترانسفرازهاي كبدي شود.