بررسي اثر افزودن اسانس اسطوخودوس بر پايداري اكسايشي روغن كانولا تحت شرايط تسريع شده

در اين تحقيق، فعاليت آنتي‌اكسيداني و اثرات حفاظتي اسانس اسطوخودوس بر پايداري روغن كانولا بررسي و با آنتي‌اكسيدان سنتزي TBHQ مورد مقايسه قرار گرفت. ابتدا اسانس اسطوخودوس از نظر تركيبات فنولي، محتواي فنول تام، محتواي فلاونوئيد و خاصيت آنتي‌اكسيداني ( FRAPو DPPH) مورد ارزيابي قرار گرفت. سپس، در غلظت­هاي 200، 400، 600، 800 و 1000 ميلي‌گرم بر كيلوگرم به روغن كانولاي فاقد آنتي‌اكسيدان اضافه و به همراه روغن كانولاي حاوي آنتي‌اكسيدان سنتزي TBHQ با دو غلظت 100 و 200 ميلي‌گرم بر كيلوگرم و روغن بدون آنتي‌اكسيدان در دماي 70 درجه سانتي‌گراد به‌مدت 12 روز نگهداري شدند. سپس، هر 24 ساعت يك مرتبه پيشرفت اكسايش با اندازه‌گيري عدد پراكسيد، عدد آنيزيدين، عدد توتوكس و عدد تيوباربيتوريك اسيد تعيين گرديد. براساس نتايج كروماتوگرافي گازي تركيبات عمده موجود در اسانس اسطوخودوس شامل 1،8-سينئول (59/45 درصد)، لينالول استات (32/48 درصد)، لينالول (6/31 درصد) و ليمونن (1/06 درصد) بود. محتواي فنول تام، فلاوونوئيد، FRAP  و DPPH اسانس به‌ترتيب 71/55 ميلي گرم بر گرم اسيد گاليك، 82/66 ميلي‌گرم روتين بر 100 گرم اسانس، 12/63 ميلي‌مولار بر حسب آهن و 55/88 ميلي گرم بر ميلي ليتر به‌دست آمد. در طي دوازده روز نگهداري تمامي شاخص هاي اكسايشي در روغن هاي مورد مطالعه به‌طور معني‌داري افزايش يافت. به‌طور كلي، اسانس اسطوخودوس در غلظت‌هاي 800 و 1000 ميلي‌گرم بر كيلوگرم خاصيت آنتي‌اكسيداني مشابه با آنتي‌اكسيدان سنتزي TBHQ در غلظت 100 ميلي‌گرم بر كيلوگرم داشت. نتايج نشان داد اسانس اسطوخودوس داراي خاصيت آنتي‌اكسيداني نسبتا بالايي است و مي‌توان از اين گياه به‌عنوان جايگزين آنتي‌اكسيدان سنتزي براي جلوگيري از اكسيداسيون روغن استفاده كرد.