تاثير توسعه اراضي شهري بر الگوي چشم انداز سرزمين و ريسك اكولوژيكي

با افزايش چشمگير تغيير كاربري اراضي كه باعث تبديل زمين هاي كشاورزي و باغات به ساير كاربري ها شده است، در سال هاي اخير زمين هاي كشاورزي آسيب جدي ديده كه باعث تخريب سيماي سرزمين شده است. هدف پژوهش ارزيابي ميزان ريسك اكولوژيكي با توسعه اراضي شهري است اين پژوهش از لحاظ روش‌‌شناسي توصيفي ـ تحليلي و از لحاظ هدف كاربردي است. براي بررسي و تحليل تعاريف نظري سيماي سرزمين و كاربري اراضي، روش كتابخانه‌‌‌‌اي جستجو در منابع اينترنتي، پايان نامه‌ها و مقالات معتبر فارسي و خارجي استفاده شده‌است. در اين پژوهش ابتدا تصاوير مورد نياز تحقيق، در دامنه زماني و مكاني معين از ماهواره لندست تهيه شد. دوره بررسي در يك دوره 30 ساله بين 1990 ميلادي تا 2020 بود. اين تصاوير از ماهواره لندست و سنجنده‌هاي TM وTIR/OLI در تاريخ‌هاي يكسان از سال تهيه شد. پس از اخذ داده‌ها، ابتدا تصاوير استفاده شده و بر روي آنها پيش پردازش انجام گرفته شد. سپس با استفاده از نرم افزارهاي مورد نياز نقشه هاي تغييرات كاربري استخراج شد. در مرحله بعد براي بررسي ميزان ريسك اكولوژي هر طبقه وزن‌هايي براي هر طبقه در نظر گرفته‌شد و با كمك نرم‌افزار ‌Fragstats 4.2 و بر اساس درصد بدست آمده مشخص شد كه هر منطقه چه ميزان ريسكي را دارد و با طبقه‌بندي ميزان ريسك‌ها در محيط Gis به بررسي راحت‌تر مناطق بر اساس روند افزايشي يا كاهشي ريسك اكولوژي پرداخته‌شد. نتيجه‌گيري كلي از تحقيق با توجه به نقشه‌هاي كاربري اراضي براي ما نشان داد كه از سال 1990 تا 2020 از مساحت مراتع و باغات و زمين كشاورزي و آب كاسته شده و بر مساحت فضاي شهري و زمين باير افزوده شده‌است؛ هم‌چنين در نقشه‌هاي ريسك اكولوژيكي نيز در طي همين دوره از سال 1990 تا 2020 از مناطق داراي ريسك خيلي پايين و پايين كاسته شده و بر مناطق داراي ريسك بالا و بسيار بالا افزوده شده‌است.