نقش حمل‌ونقل هوشمند در توسعه اقتصادي و اجتماعي شهر (مطالعۀ موردي: شهر تهران)

نظريۀ توسعه‌پايدار شهري يكي از شاخصه‌هاي رسيدن به توسعه‌پايدار را گسترش حمل‌و‌نقل عمومي كارآمد در شهرها مي‌داند؛ چراكه سامانه‌‌هاي حمل‌ونقل نقش بسزايي در پيشبرد نظام توسعه‌شهري در چارچوب توسعه‌پايدار دارند، امّا مشكلات مربوط به حمل‌ونقل باعث شده تا تأمين حمل‌ونقل ايمن و كارا يكي از مهم‌ترين مسائل پيش‌روي اغلب كشورها باشد؛ لذا لازم است به توسعۀ زيرساخت‌هاي حمل‌ونقل و گونه‌هاي مختلف آن توجه بيش‌تري شود. براين‌‌پايه، پژوهش حاضر قصد دارد نقش حمل‌ونقل هوشمند به‌خصوص تاكسي‌هاي اينترنتي را در توسعه اقتصادي- اجتماعي -پايدار شهري مورد مطالعه قرار دهد كه براساس هدف جزء تحقيقات كاربردي و برمبناي ماهيت و روش جزء تحقيقات توصيفي- تحليلي است. جامعۀ آماري پژوهش، شهر تهران مي‌باشد كه اعضاي آن از ميان نمونه‌هاي دردسترس جهت مطالعه و بررسي انتخاب شده‌اند. داده‌ها به دو صورت ميداني و كتابخانه‌اي جمع‌آوري و با استفاده از نرم‌افزار ، مورد تجزيه‌و‌تحليل قرار گرفته‌اند. نتايج تحقيق حاكي از آن است كه بين شاخص توسعه اقتصادي و امكانات حمل‌و‌نقل هوشمند و همچنين شاخص توسعه اجتماعي- فرهنگي با خدمات حمل‌و‌نقل هوشمند، هيچ همبستگي معناداري وجود ندارد. در بررسي تفكيكي شاخص‌ها، بيش‌ترين تاثير تاكسي‌هاي اينترنتي در بعد اقتصادي بر ايجاد فرصت شغل جانبي است و در بخش تاثيرات اجتماعي- فرهنگي نيز بيش‌ترين تاثيرات بر كيفيت زندگي مردم شهر، صرفه‌جويي در زمان شهروندان و مسافران و عدالت فضايي شهر؛ يعني دسترسي به خدمات و امكانات تاكسي اينترنتي در هر زمان و مكان و براي همه بوده است.