اثرات محافظت كبدي كافئيك اسيد در پيري القا شده با دي-گالاكتوز در موش‌هاي سوري: بررسي مكانيسم هاي آنتي اكسيداني

مقدمه و هدف: كبد يك اندام متابوليكي پيچيده جهت حفظ هموستاز بدن است. استرس اكسيداتيو ناشي از پيري يك ريسك فاكتور مهم در ايجاد بيماري‌هاي مزمن كبدي مي‌باشد. هدف اين مطالعه بررسي اثر كافئيك اسيد در برابر آسيب‌هاي اكسيداتيو ناشي از پيري در موش‌هاي سوري مي‌باشد. مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي 40 سر موش سوري نر به طور تصادفي به 5 گروه 8 تايي شامل: 1- كنترل (Con)؛ 2- شم (Sham) ؛ 3- كافئيك اسيد (CA) 4- پيري (Ag) و 5- پيري + كافئيك اسيد (Ag + CA) تقسيم شدند. پيري با تزريق دي-گالاكتوز (300 ميلي گرم/كيلوگرم، داخل صفاقي) روزانه به مدت 6 هفته ايجاد شد. كافئيك اسيد (60 ميلي گرم بر كيلوگرم، داخل صفاقي) روزانه به مدت 6 هفته تزريق شد. 24 ساعت پس از آخرين تزريق موش‌ها بيهوش شده و بلافاصله كبد خارج گرديد. سپس تغييرات فاكتورهاي استرس اكسيداتيو (مالون دي آلدئيد (MDA)، سوپراكسيد ديسموتاز (SOD)، گلوتاتيون پراكسيداز (GPx) و ظرفيت آنتي اكسيداني تام (TAC)) با آزمون واريانس يك راهه و توكي مورد بررسي قرار گرفت.نتايج: نتايج نشان داد كه پيري القا شده با دي-گالاكتوز به طور معني‌داري باعث افزايش سطح MDA و كاهش سطح SOD، GPx و TAC كبد نسبت به گروه كنترل و شم مي‌شود (P 0.05). درمان با كافئيك اسيد در گروه Ag + CA به طور معناداري باعث كاهش سطح MDA و بهبود فعاليت SOD، GPx و TAC گرديد (P 0.05).  نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد كه كافئيك اسيد باعث كاهش پراكسيداسيون ليپيدي و بهبود عملكرد آنزيم‌هاي آنتي اكسيداني در بافت كبد مي‌گردد.