فراتركيب پيشايندهاي طفره ‌روي اجتماعي در سازمان ‌ها

امروزه نيروي انساني به عنوان مهم‌ترين و با ارزش‌ترين منبع در موفقيت سازمان‌ها شناخته مي‌شود. از همين‌ رو، سازمان‌ها تلاش‌هاي گسترده‌اي براي بهبود شرايط كاركنان، بهبود عملكرد و افزايش انگيزه آنان انجام مي‌دهند. در اين مسير موانعي وجود دارد كه مانع از دستيابي به بهره‌وري مطلوب مي‌شود. طفره‌روي اجتماعي يكي از مواردي است كه به طور مستقيم منجر به كاهش عملكرد و بهره‌وري كاركنان به ويژه در يك محيط گروهي مي‌شود. طفره‌روي اجتماعي پيامدهاي منفي بسياري براي سازمان‌ها به همراه دارد و به طور مستقيم بر عملكرد سازمان تأثير منفي برجاي مي‌گذارد. با توجه به شيوع پديده طفره‌روي در سازمان‌ها از يك سو و كمبود مطالعات جامع در خصوص پيشينه پديده مذكور، پژوهش حاضر بر آن شد تا اين موضوع را با روش فراتركيب بررسي كند. در اين راستا از 93 مقاله با محتواي مرتبط، 31 مقاله از نظر روش تحقيق كيفي بودند كه مبناي تحليل قرار گرفتند. براي ارزيابي پايايي يافته‌ها از ضريب كاپا و براي ارزيابي پايايي، انتقال‌پذيري، تاييد پذيري و پايايي از ضرايب آلفاي هلشتاين، پي اسكات و كرپيندرف استفاده شد. ضرايب بدست آمده براي اين معيارها به ترتيب 0.711، 0.834، 0.770 و 0.860 بود كه به معناي تاييد معيارهاي فوق مي‌باشند. در نتيجه اين تحليل، 38 كد، 14 موضوع و 6 دسته عامل شناسايي شد كه به ترتيب اهميت شامل عوامل مديريتي، شغلي، محيطي، فردي، ساختاري و تكنولوژيك بودند. محيطي، شخصي، ساختاري و فناوري.