تدوين مدل بومي حكمراني براي نظام سلامت ايران با رويكرد شبكه‌اي

با عنايت به چالش‌هاي كاركرد حكمراني در نظام سلامت كشور نياز است كه الگوي حكمراني سلامت با رويكرد شبكه‌اي در بافت يك كشور مشخص شود. پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي است كه با رويكرد آميخته با طرح اكتشافي_تبيني انجام شد. روش تجزيه و تحليل داده‌ها در بخش كيفي به منظور شناسايي عوامل موثر بر حكمراني شبكه‌اي از روش داده بنياد و در بخش كمي جهت روايي مدل و تعيين ميزان روابط عوامل شناسايي شده از تحليل عاملي تائيدي و مدل معادلات ساختاري استفاده شده است. در اين تحقيق از نرم افزار مكس‌كيودي براي تجزيه و تحليل داده‌ها استفاده خواهد شد. با واكاوي مصاحبه‌ها و همچنين بررسي مطالعات پيشين صورت گرفته، در نهايت 6 مضمون اصلي: عوامل بيروني؛ پيشايندها؛ عناصر؛ بسترها و زمينه؛ كاركردها و كاربردها. نتايج به دست آمده در اين پژوهش نشان داد كه سلامت ديگر نمي‌تواند يك هدف صرفا بخشي تلقي شود كه براي دســتيابي به آن، مسئوليت‌پذيري يك وزارتخانه كفايت كند بلكه مشاركت ساير بازيگران و كنشگران سلامت در كنار وزارت بهداشت و درمان الزامي و گرايش روز افزون به سمت تعاملات بيشتر و عميق‌تر بين بازيگران مختلف در نظام سلامت مشهود است. بعلاوه بنا بر نتايج پژوهش مي‌توان عنوان داشت، توجه به موضوع سلامت را محور توسعه همه جانبه و يكي از مصاديق مهم عدالت توصيف است. لذا اجراي الگوي حكمراني شبكه‌اي در اين حوزه شايد اصلي‌ترين محركه جهت حركت به سمت توسعه همه جانبه باشد. همچنين استقرار حكمراني شبكه‌اي مي‌تواند منجر به افزايش رضايت مردم از حكومت و پذيرش حكومت مركزي از سوي عامه مردم گردد.