تحليلي بر نبرد حرّان با تكيه بر نظريه‌ هاي جامعه‌ شناسي جنگ

نبرد حرّان اولين برخورد نظامي ميان اشكانيان و روميان در قرن اول ق.م بود. در اين جنگ علي رغم برتري هايي كه روميان در حوزه ي تجارب نظامي، تجهيزات، فنون و نفرات داشتند، متحمل شكست سنگيني شدند. از آنجا كه اين شكست در روابط سياسي و نظامي آتي روميان و اشكانيان بسيار تأثيرگذار بود، بررسي جامعه شناختي اين جنگ اهميت پيدا مي كند. آنگونه كه جامعه شناسان جنگ در پژوهش هاي خود پيرامون جنگ ها، عوامل زمينه ساز جنگ، پديده ي جنگ و پيامدهاي جنگ را بررسي مي كنند، اين پژوهش برآنست تا خود پديده ي جنگ حرّان را با اتكاء بر نظريات برخي جامعه شناسان حوزه ي جنگ و با روش توصيفي- تحليلي بررسي كند. يافته هاي اين پژوهش نشان مي دهد مطابق نظريات جامعه شناسان جنگ، ضعف روحيه نيروهاي رومي ناشي از عواملي چون تأثيرپذيري سربازان رومي از گروه هاي نفوذ خارج از ارتش، برخي باورها و اعتقادات ماورايي روميان و اشتباهات فردي فرماندهي، منجر به شكست آنان گرديد. در مقابل، قوت فرماندهي سپاه اشكاني در به كارگيري استراتژيِ جنگ رواني با تاكتيك ها يا راهبردهايي چون تخريب اراده و توانايي روميان براي مبارزه، محروم ساختن روميان از پشتيباني متحدان شان و كسب اطلاعات نظامي از طريق  بهره گرفتن از عوامل نفوذي، زمينه ساز پيروزي اشكانيان شد.