ادوات و ساختار ارتش ايران از ابتداي حكومت ساسانيان تا پايان حكومت علويان

وجود دستگاه نظام و نظامي‌ گري در همه دولت‌ها و حكومت‌ها از اهميت فراواني برخوردار است. ازاين‌رو، بيشتر حكومت‌ها، وجود نيروهاي نظامي را براي بقاي ملي خود ضروري مي‌دانند. داشتن آمادگي نظامي هر حكومتي كه در سايه وجود يك نظام قدرتمند به وجود مي‌آيد، از عناصر اصلي استحكام ملي و استواري و تداوم آن نظام است. حكومت‌هاي ايراني از ساسانيان تا پايان علويان به جهت شرايط جغرافيايي و سياسي، نياز به يك دستگاه نظامي‌ قوي داشتند. تاريخ ارتش ايران در اين دوران شاخصه‌هايي از تحولات فرهنگي، اجتماعي، سياسي و نظامي را نشان مي‌دهد كه در مواجهه با چالش‌هاي مختلف، نيروهاي نظامي ايران تطور يافته‌اند. اين نوشتار به دنبال پاسخ به اين سؤال است كه وضعيت ساختار و ادوات ارتش ايران از ساسانيان تا پايان علويان چگونه بوده است؟ يافته‌ها نشان مي‌دهد باتوجه‌به تداوم و استمرار روش نظامي از ساسانيان به دوره اسلامي ارتش ايران در طول اين دوره به يك نهاد مؤثر و تطابق يافته تبديل شده و نقش بارزي در امور نظامي و حفظ امنيت داشته است. باتوجه‌به ماهيت بنيادي موضوع اين پژوهش در مطالعات تاريخي و نيز تحليلي – توصيفي بودن نوع پژوهش حاضر و با استفاده از منابع كتابخانه‌اي صورت‌ گرفته است.