ريخت‌شناسي روايت جنگ بدر در قرآن كريم بر اساس الگوي ولادمير پراپ

بازخواني راويت جنگ بدر در قرآن بر مبناي الگوهاي ساختارگرايانه سبب آشنايي با عناصر ساختاري روايت و زواياي تازه‌اي از آن مي شود. اين نوشتار با هدف ريخت‌شناسي روايت جنگ بدر در صدد  پاسخ به اين پرسش است كه بر اساس الگوي ولادمير پراپ كدام يك از خويشكاري‌ها و شخصيت‌ها در ساختار اين روايت از اهميت بيشتري برخوردار است؟ فرضيه اين پژوهش آن است كه ضمن برخي تفاوت‌هاي ماهوي خويش‌كاري‌هاي الگوي پراپ با گفتمان روايي در قرآن مي‌توان نكات انطباقي را شناسايي نمود. نتايج اين پژوهشِ توصيفي- تحليلي روشن كرد جنگ بدر روايتي تك حركتي است كه با خويشكاريِ نياز (نياز مسلمانان به خنثي كردن تهديد) و خويشكاريِ شرارت (لشكركشي سپاه قريش) شكل مي‌گيرد. وعده فتح نيز عامل انگيزشي است كه اين حركت را به پيش مي‌برد. از طريق جفت خويش‌كاري‌هاي سپردن مأموريت دشوار و انجام آن، كه منجر به خويشكاريِ پيروزي قهرمان در كشمكش با شرير مي‌شود، نوع سوم از بسط داستان، رقم مي‌خورد. از ميان شخصيت‌هاي هفت‌گانه پراپ، پنج شخصيت در اين روايت مطرح هستند. در اين بين شخصيت بخشنده (خداوند)، بيشترين بسامد خويش‌كاري را داراست كه عمده اين خويش‌كاري‌ها همان تدارك و يا اعطاي شيء (نصرت و امداد الهي) است.