مقايسه تراكـم جمعيـت برگخوار Spodoptera exigua (Hübner) و خرطوم بلند Lixus incanescens Boh. ، در كشت بذري و نشايي چغندرقند

در سال‌هاي اخير تغيير الگوي كشت در چغندرقند، از بذري به نشايي، با هدف صرفه‌جويي در مصرف آب آبياري، مورد توجه قرار گرفته است. در اين تحقيق تراكم جمعيت برگخوار Spodoptera exigua (Hübner) و خرطوم‌بلند Lixus incanescens Boh.” ، در كشت بذري و نشايي چغندرقند در شهرستان‌هاي سه استان همدان، آذربايجان‌غربي و كرمانشاه مورد بررسي قرار گرفت. نمونه‌برداري‌ها از مرحله شش برگي، براي كشت بذري و يك هفته بعد از انتقال نشاها به مزرعه، براي كشت صورت گرفت. براي اين منظور از هر نوع كشت10 نقطه به‌طور تصادفي انتخاب و وجود آفات فوق با روش كادراندازي به‌طور هفتگي (طي هشت هفته)، ثبت شد. مقايسه‌ داده‌ها با روش غيرپارامتري (Kruskal-Wallis) نشان داد كه بين تراكم جمعيت برگخوار در استان همدان در كشت بذري و كشت نشايي براي سال اول به‌ترتيب 4.50 و 1.29 و براي سال دوم 6.98 و 8.81 لارو در هر مترمربع بود كه در سطح يك درصد (P=0.009و X^2^(3)=11.515)، اختلاف معني‌دار داشتند. در استان آذربايجان‌غربي براي سال اول 1.20 و 1.84 و براي سال دوم 0.59 و 1.67 لارو در مترمربع بود كه در سطح پنج درصد (P=0.015و X^2^(3)=10.491) تفاوت معني‌دار وجود داشت، اما براي استان كرمانشاه تفاوتي معني‌داري بين دو نوع كشت وجود نداشت (X2(3)=6.326 و P=0.097). در حالي‌كه براي جمعيت سرخرطومي در استان همدان به‌ترتيب در سال اول 80.1 و 79.1 و در سال دوم 88.7 و 91.6 حشره كامل در مترمربع بود و اختلاف معني‌دار در سطح يك درصد ديده شد (X2(3)=15.610 وP=0.0014). اما براي دو استان ديگر اختلاف معني‌دار بين تعداد حشرات كامل سرخرطومي در مترمربع وجود نداشت (براي آذربايجان‌غربي X2(3)=3.203 و P=0.361 و براي كرمانشاه  X2(3)=2.597و P=0.458). در مجموع مي‌توان گفت كه تراكم اين دو آفت در مزارع فوق در طي دو سال مورد بررسي، تحت تأثير روش كشت نبود.