نقد ترجمۀ واژگان و تعابير منتخب از نهج ‌البلاغه بر اساس الگوي معادل ‌يابي معنايي ميلدرد لارسون (مطالعۀ موردي: ترجمۀ فيض الإسلام)

نقد ترجمه به عنوان يك رويكرد زباني به بررسي، تحليل و ارزيابي ترجمۀ انواع متون و نمايان ساختن زواياي نهفته در آن مي پردازد. در فرآيند ترجمه، توجه به اصل معادل‌يابي موضوعي مهم به شمار مي‌رود. يكي از تئوري‌هاي ارائه شده در حوزۀ تعيين و ارزيابي سطح ترجمه‌ها تئوري معادل‌يابي معنايي ميلدرد لارسون است. فرآيند معادل‌يابي شامل: معادل‌يابي واژگاني، اصطلاحي، ادبي و ضرب المثل‌ها و تعابير كنايي است. اين مقاله با تكيه بر روش توصيفي- تحليلي فرآيند ترجمه و اصول معادل يابي واژگاني، اصطلاحي و ادبي را در ترجمۀ فيض الإسلام از نهج‌البلاغه مورد بررسي قرار مي‌دهد. برآيند پژوهش نشان مي‌دهد كه در برخي از مثال‌‌ها ديدگاه لارسون درعمليات ترجمۀ معنايي، اسلوب مطلوب و مناسبي در خلق معنا و مفهوم در اختيار مترجم قرار داده است. همچنين بايد گفت مترجم نيز در ترجمۀ خود گاهي معنا و فحواي كلام را به طور آشكار بيان و گاهي نيز به صورت غير صريح اقدام به انتقال پيام معنا مي‌كند. در واقع مترجم به منظور متبلور ساختن معنا به طور برابر هم به معاني برخاسته از ساختار اصلي زبان مبدأ پايبند بود بوده و هم به اصل آشكار سازي مفهوم واژگان و عبارات مورد بحث بر اساس معيارهاي زبان مقصد توجه داشته است.