دلالت هاي تصوير‌هاي بياني مبتني بر حس ذائقه (خوردني و نوشيدني) در قرآن كريم

قرآن كريم، در بسياري از آيات، تصويري حسي از اغراض خود ارائه و در بسياري از آنها از فنون بياني (تشبيهي، مجازي، كنايي) استفاده كرده است. نويسنده در اين پژوهش تصويرهاي حسي قرآن را كه با استفاده از خوردن و نوشيدن و قوه ذائقه ابداع شده اند، بررسي كرده است. روش اختيار شده براي انجام تحقيق، روش تحليلي-توصيفي است. نتايج حاصل از تحقيق به اين امور اشاره دارد: تصويرهاي مبني بر خوردن و نوشيدن، در قرآن كريم به دو شكل تجلي يافته است: الف: تصويرهاي حقيقي كه در قرآن كريم فراوان است و آنها را در آيات راجع به احكام غذاهاي حلال و حرام، ذكر نعمت هاي الهي در دنيا، توصيف خوردني ها و آشاميدني هاي بهشتيان و وصف آنچه كه در دوزخ به كافران و معاندان خورانده مي شود، مي توان يافت. ب: تصويرهاي بياني؛ اين نوع تصويرها در قرآن كريم اندك است و محدود به يك مجاز مرسل و چند تشبيه و استعاره است. در تشبيه ها و استعاره ها، قرآن بهترين نظير را براي مشبه برگزيده است و تصويري روشن از آن ارائه كرده است. بسياري از اين گونه تصويرها، امور معقول را به شكلي محسوس به تصوير كشيده اند و در اندكي از آنها، براي روشن كردن امور حسي آنها را در لباس همانندي محسوس؛ اما دلالت كننده بر مقصود، ارائه كرده است. تصويرهاي بياني قرآني نقش آرايه اي ندارند بلكه تصويرهايي هستند كه اصلي ترين كاركرد آن رساندن معناست و اين وظيفه را به زيبايي اعجاز آوري ايفا كرده اند.