تحليل مفهومي مضامين آموزش عالي الهي محيط زيست براي تربيت حكيمانه اخلاق زيست‌محيطي در دانشگاهها

هدف: هدف از انجام اين پژوهش، تحليل مفهومي مضامين آموزش عالي محيط زيست بر اساس الگوي آموزش عالي الهي محيط زيست بود كه مأموريت اصلي دانشگاهي آن، تربيت انسانهاي حكيم براي خلق، نشر و تعالي فرهنگ علم و فنّاوري است. اين دانشگاه با فلسفۀ توحيدمحور، شيوۀ تحقق پايداري جهان را با اخلاق فردي و اجتماعي جديد ترسيم‌ مي‌كند كه لاجرم در راستاي رضايت خالق هستي، بر روابط انسانها با محيط زيست اثرگذار است. روش: رش پژوهش، مصاحبۀ هدفمند نيمه ساختارمند با 31‌‌‌ خبرۀ حوزوي، دانشگاهي و اجرايي بود. تحليل كُدها و مفاهيم آموزش عالي الهي محيط زيست در مضامين فراگير، سازمان‌دهنده و پايه دسته‌بندي شدند. تحليل اين مضامين، چيستي، چرايي و چگونگي آموزش عالي الهي محيط زيست را تبيين كرد. يافته‌ها: به اعتقاد خبرگان، وجود تعارض‌ رويكرد اثبات‌گرا با شاكلۀ اسلام در حوزۀ آموزش عالي محيط زيست، ضرورت نقد آن را براي احصاي فلسفۀ اسلامي، پارادايم متعالي و نظريۀ آمايش دانش در نظام آموزشي عالي الهي محيط زيست به منظور تحقق پايداري، معلوم كرد؛ زيرا اين فلسفه بر اخلاق كمال‌گرا و غايت‌مدار بر روابط انسانها با محيط زيست پرتوافشاني مي‌كند. نتيجه‌گيري: براي گذار از رويكرد اثبات‌گرا، احصاي دستگاه‌وارۀ فلسفۀ آموزش عالي الهي محيط زيست تبيين شد.