تحليل مباني فلسفي حقوق بنيادين ملت از منظر علامه مصباح يزدي

مردم در جامعۀ سياسي داراي حقوق و آزادي‌هاي عمومي‌اند كه به بخشي از آنها با عنوان حقوق بنيادين ملت، در قانون اساسي تصريح شده است. همۀ نظامهاي سياس از مباني انديشه‌اي و فلسفي برگرفته از حاكميت انديشه‌ها و ايدئولوژي شكل گرفته‌اند. از اين رو، بر اساس نوع نگرش فلسفي حاكم بر نظام سياسي، قانون اساسي را تدوين و تصويب كرده و در نهايت، مباني فلسفي خود را در اركان و ساختار حكومتها و نيز در نوع نگرش به حقوق بنيادين ملت متبلور مي‌سازند. هدف: هدف اين پژوهش، تبيين نگرش فلسفي و حقوقي علامه مصباح يزدي و نيز تأثير اين رويكرد در تعيين مبنا و منشأ حقوق بنيادين براي ملت در حكومت اسلامي بود. روش: مقالۀ حاضر با روش تحليلي‌– توصيفي، مباني فلسفي حقوق بنيادين ملت را از منظر علامه مصباح يزدي بررسي كرده است. يافته: علامه مصباح يزدي به عنوان يكي از بزرگ‌ترين فيلسوفان و نظريه‌پردازان معاصر، مباني فلسفي حقوق بنيادين ملت را در همگرايي حقوق ملت با شريعت، كمال‌باوري، كرامت انساني و فرجام‌باوري خلاصه كرده است. نتيجه‌گيري: از منظر علامه مصباح يزدي، مشروعيت حقوق و آزادي‌هاي بنيادين براي افراد بشر در نظام اسلامي، در چارچوب تعيين‌شده توسط شارع مقدس و در گرو انطباق با مباني ديني است؛ به نحوي كه محدودۀ اعمال حقوق بنيادين توسط ملت با انديشۀ خدامحوري و وابستگي وجودي انسان با خداوند و همچنين رعايت اصول كمال‌محوري، فرجام‌باوري و كرامت انساني تعيين شده است.