تبيين سبك فرزندپروري در نگرش اسلامي (مورد مطالعه: نوجوانان و جوانان شهر تبريز)

هدف: در تربيت انسان بايد شواهدي باشد تا او را اشرف مخلوقات جلوه دهد و بستر اين شكل‌گيري، بدون شك بايد به دست خانواده‌ها فراهم شود؛ بنابر اين، خانواده اولين و اساسي‌ترين عامل در رشد شخصيت انسان است.لذا اين پژوهش با هدف تبيين سبك فرزندپروري در نگرش اسلامي، انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع توصيفي- تحليلي است. جامعۀ آماري شامل كليۀ نوجوانان و جوانان شهر تبريز در بازۀ سني 12 تا ۳۰ در سال ۱۴۰۰ بود كه ۳۴۰ نفر به وسيلۀ نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامۀ استاندارد بود. يافته‌ها: بين تحصيلات والدين، شغل والدين، تعلّق ذهني طبقاتي، جنسيت و ردۀ سني(نوجوان/ جوان) با متغيّر سبك فرزندپروري در نگرش اسلامي، رابطۀ معنادار وجود ندارد. همچنين مقدار ضريب همبستگي پيرسون بين ابعاد متغيّر سبك فرزندپروري در نگرش اسلامي در سطح اطمينان 99 درصد معنادار است و بين ابعاد متغيّر سبك فرزندپروري در نگرش اسلامي رابطۀ مثبت و مستقيم وجود دارد. نتيجه‌گيري: در سبك فرزندپروري اسلامي علاوه بر رشد مناسب فردي و اجتماعي و سلامت رواني و جسماني آنان، رشد معنوي و سلامت اخلاقي نيز حاصل مي‌شود و بر خلاف ساير سبكهاي فرزندپروري كه هدف آنها تربيت يك انسان جاه‌طلب و برتري‌طلب است؛ هدف، پيشرفت معنوي و در نهايت قرب الهي مي‌باشد.