بررسي پيش ‌نشانگر ابر زلزله در زمين ‌لرزه ۱۳۹۶ ازگله كرمانشاه

ابر زلزله، پيش‌ نشانگري باستاني و عيني است كه گاه چند روز پيش از وقوع زلزله، بر فراز گسل مسبب زلزله و اغلب در نزديكي رومركز آن تشكيل مي‌شود. مهم‌ترين مشخصه ابر زلزله، جوشيدن آن از زمين و ساكن ماندن آن براي ساعاتي در آسمان است. هدف اين پژوهش، يافتن ابر زلزله بزرگ ازگله در سال ۱۳۹۶ با تفسير چشمي در تصاوير ماهواره متئوست-۸ و سپس بررسي ويژگي‌هاي آن ابر با استفاده از محصولات همان ماهواره است. با جستجو در تصاوير مادون‌قرمز، ابر زلزله ازگله شناسايي گرديد و نشان داده شد كه سرچشمه‌اي زمين‌شناسي دارد و تشكيل چنين ابري در آنجا مرسوم نيست. زلزله ازگله، نزديك به گسل زاگرس مرتفع (HZF) رخ داده بود، ولي ابر آن ۱۲ روز پيشتر و حدود ۷۰۰ كيلومتر دورتر از رومركز زلزله و در قطعات ديگري از همان گسل، در خطي به طول ۱۶۰ كيلومتر تشكيل شده بود. بررسي‌ها نشان داد اين ابر مرتفع، از دو بخش تشكيل شده است: سرچشمه‌اي پرفشار و دنباله‌اي رقيق‌شده در دست باد. همچنين در اين پژوهش، ابر زلزله متوسط سي‌سخت در سال ۱۳۹۹ نيز شناسايي گرديد كه ۶ روز پيشتر و نزديك به رومركز زلزله تشكيل شده بود. جستجوي چشمي ابر زلزله از زمين و فضا، يك سرگرمي علمي همگاني، به‌ويژه براي هواشناسان آماتور با استفاده از تصاوير ماهواره‌اي است. پديدار شدن ابر زلزله بر فراز يك گسل، هشداري براي رخداد احتمالي زلزله‌اي قريب‌الوقوع در آن گسل است، كه البته نياز به بررسي ‌هاي بيشتري دارد.