بررسي كيفيت آب‌هاي زيرزميني مصرفي در پرورش ماهي قزل‌آلاي رنگينكمان در دشت مازندران

دشت مازندران از لحاظ منابع آبي جايگاه قابل قبولي داراست. با وجود مراكز متعدد پرورش ماهي با مصرف قابل‌توجهي از آب هاي زيرزميني،  پايش بهينه و مستمر كيفيت آب مصرفي در اين صنعت يك ضرورت به‌حساب مي آيد. در مطالعه حاضر داده‌هاي كيفي pH، سختي كل، هدايت الكتريكي، كل جامدات محلول و نيترات نمونه‌برداري‌شده در سال 1399 از آب 150 چاه مشاهده اي دشت مازندران كه نزديك ترين چاه به مزارع پرورش ماهي سردآبي بودند، بررسي شده و نمونه ها با استانداردهاي كيفي آب ماهيان سردآبي ملي ايران مقايسه شد همچنين ميزان دبي مصرفي با توجه به ميزان توليد در مراكز پرورش ماهي منطقه بررسي شد. pH، هدايت الكتريكي در محدوده استاندارد ملي ايران بودند اما نيترات و جامدات محلول و سختي‌كل در قسمت هاي شرقي منطقه در محدوده استاندارد ملي قرار نداشتند. با مقايسه ميزان جذر ميانگين مربعات خطا (RMSE) در روش هاي كريجينگ، گراديان خطي و روش وزني عكس فاصله مشخص نمود كه روش وزني عكس فاصله براي ارزيابي آماري كيفي آب زيرزميني دشت مازندران بهتر از روش هاي ديگر است كه نقشه هاي پهنه بندي كيفي پارامترها با همين روش با نرم افزار GIS ترسيم شد. از مقايسه مقادير ثبت شده پارامترها با استانداردها دريافت شد كه كيفيت پارامترها به ترتيب از سمت غرب به شرق دشت مازندران داراي روند كاهشي و از شمال به جنوب روندي افزايشي بود. در مجموع كيفيت آب دشت مازندران براي توسعه مراكز پرورش ماهي در مناطق مركزي و غربي مناسب تر شناخته شد.