اثرات اوره آهسته ‎رهش و ملاس، بر رفتار خوردن و سرعت مصرف خوراك در بره هاي پرواري

مقدمه: هدف از انجام اين آزمايش بررسي اثرات استفاده از اوره آهسته ‎رهش و ملاس، بر رفتار خوردن و سرعت مصرف خوراك در گوسفندان پرواري بود. اين آزمايش با استفاده از يك طرح آماري كاملاً تصادفي با 5 تيمار (جيره هاي آزمايشي) شامل دو نوع منبع نيتروژن غير پروتييني (اوره معمولي و اوره آهسته رهش) با و بدون ملاس (صفر و 20 درصد) و گروه شاهد (بدون افزودن منبع نيتروژن غير پروتييني) با استفاده از تعداد 35 راس بره نر عربي انجام شد. تركيب جيره ها شامل 30 درصد علوفه و 70 درصد بخش كنسانتره‌اي بود. در طول دوره پرواربندي جيره‌ غذايي در دو نوبت 8 صبح و 16 عصر، به صورت انفرادي، در حد اشتها و به صورت كاملاً مخلوط، در اختيار برّه‌ها قرار ‌گرفت. در پايان دوره اندازه‌گيري رفتار خوردن به صورت چشمي و هر 5 دقيقه يك بار طي يك دوره 24 ساعته و سرعت مصرف خوراك طي يك دوره 8 ساعته انجام شد. نتايج نشان داد كه افزودن ملاس باعث كاهش مدت زمان نشخوار (0/001 P) و افزايش سرعت مصرف خوراك (0/05 P) شد ولي مدت فعاليت جويدن تحت تاثير منبع نيتروژن و افزودن ملاس قرار نگرفت. جيره´هاي حاوي منابع نيتروژن غير پروتييني در مقايسه با جيره شاهد، باعث كاهش مدت زمان خوردن شدند (0/02=P) استفاده از اوره معمولي در مقايسه با جيره شاهد باعث كاهش سرعت مصرف خوراك شد (0/05 P).نتيجه گيري و بحث: نتايج آزمايش حاضر نشان داد كه جايگزيني اوره معمولي با اوره آهسته رهش و نيز همراه شدن ملاس با آن، اثرات نامطلوبي بر رفتار خوردن و سرعت مصرف خوراك نداشت.