بررسي اثر درماني داروي گياهي فنكون (Fenchone) بر روي ليشمانيا ماژور در مدل برون تني

مقدمه: ليشمانيازيس يكي از بيماري هاي انگلي است كه به طور گسترده در جهان گسترش يافته است. ليشمانيا ماژور و ليشمانيا تروپيكا باعث بروز ليشمانيوز جلدي مي شوند. از نظر باليني، ضايعات ناشي از ليشمانيا ماژور بيشتر طول مي كشند. اين مطالعه به منظور ارزيابي فعاليت ضد ليشمانيايي و اثرات يك عصاره گياهي بر مراحل مختلف ليشمانيا ماژور طراحي شده است. غلظت هاي مختلف عصاره فنكون در برابر ليشمانيا ماژور با استفاده از روش تست سميت سنجي يا روش انجام آزمايش تعيين ميزان سميت داروها بر روي ماكروفاژ مورد استفاده قرار گرفتند و غلظت بازدارنده (IC50) با شمارش انگل ها محاسبه شد. براي آماستيگوت هاي درون ماكروفاژ، فعاليت ضد ليشمانيايي به وسيله شمارش ميانگين تعداد آماستيگوت ها و مقدار IC50 مورد ارزيابي قرار گرفت. ميزان جذب نوري توسط الايزا براي تعيين مقادير IC50 براي پروماستيگوت ها اندازه گيري شد. يافته ها نشان داد كه عصاره فنكون باعث كاهش ميزان تكثير پروماستيگوت ها و آماستيگوت ها مي شود (P 0/001). ميانگين مقادير IC50 آماستيگوت ها براي فنكون برابر با 82 در مقابل 175/1 ميكروگرم بر ميلي ليتر داروي گلوكانتيم بود. هم چنين ميانگين مقادير IC50 پروماستيگوت ها براي فنكون برابر با 180 در مقابل 613 ميكروگرم بر ميلي ليتر داروي گلوكانتيم بود . ميزان شاخص انتخابي براي فنكون 9/6 بود در حالي كه اين مقدار براي داروي گلوكانتيم برابر با 8/24 بود. اين مطالعه نشان داد كه ارگانيسم نسبت به داروي كنترل مقاومت نسبي پيدا كرده و عصاره فنكون مانع توسعه پروماستيگوت ها و آماستيگوت ها شده و هم چنين سميت كم تري نسبت به داروي استاندارد گلوكانتيم دارد.