تاثير استفاده از پروبيوتيك و اشكال مختلف كربنات كلسيم در جيره هاي حاوي سطوح مختلف پروتئين بر عملكرد توليد و خصوصيات تخم‌مرغ در مرغ‏هاي تخم‌گذار

هدف از اين آزمايش بررسي اثرات دو سطح پروبيوتيك پريمالاك بر دو شكل كربنات كلسيم و دو سطح پروتئين بر صفات عملكردي و كيفي مرغ هاي تخم گذار بود. اين تحقيق بر روي ۱۶۰ قطعه مرغ تخم‌گذار لگهورن سويه هاي-لاين W-36 در سن ۴۳ هفتگي به مدت ۷ هفته در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با آرايش فاكتوريل ۲×۲×۲ با دو سطح پروبيوتيك (صفر و توصيه شده)، دو شكل كربنات كلسيم (آردي و گرانول) و دو سطح پروتئين (توصيه شده و نود درصد سطح توصيه شده) با ۸ تيمار و ۵ تكرار و ۴قطعه مرغ در هر تكرار، مجموعاً ۴۰ واحد آزمايشي انجام شد. صفات عملكردي مرغ‏ هاي تخم‌گذار به صورت روزانه و هفتگي و فراسنجه‌هاي مربوط به كيفيت تخم‌مرغ در انتهاي هفته‌ هفتم آزمايش مورد اندازه‌گيري قرار گرفت. مصرف خوراك در تيمار با پروتئين بهينه كم تر از تيمار با پروتئين كم مي‌باشد كه معني‌دار بود (0/05 P). اثر متقابل معني داري به لحاظ شاخص زرده بين دو فاكتور پروبيوتيك و پروتئين مشاهده شد، كاهش پروتئين اثر منفي بر شاخص زرده داشته و سبب كاهش شاخص زرده شده بود (0/05 P). ضخامت پوسته با پروتئين و كربنات كلسيم داراي اثرات متقابل مثبت معني‌داري بودند افزودن پروبيوتيك با كاهش سطح پروتئين جيره ضخامت پوسته را افزايش دادند (0/05 P). نتايج آزمايش نشان داد كه كاهش پروتئين جيره سبب افزايش مصرف خوراك و كاهش شاخص شكل شد اما افزودن پروبيوتيك مي‌تواند اثرات ناشي از كاهش پروتئين را تا حدودي جبران نمايد.