مطالعه تجمع زيستي فلزات سنگين در اندام‌هاي Phallusia nigra

بي‌مهرگان از جمله تونيكات‌ها، قادر به تجمع فلزات در غلظت‌هاي مختلف در بافت‌ها و اندام‌هاي خود مي‌باشند. اين مطالعه با هدف بررسي توانايي گونه تونيكات Phallusia nigra، در حذف فلزات سنگين كادميوم، كروم، روي، نيكل، مس و سرب از آب‌هاي خليج چابهار از طريق تجمع آن ها در اندام‌هاي مختلف انجام شد. نمونه‌برداري از آب دريا و تونيكات در دو نوبت قبل و بعد از مونسون انجام شد. نتايج نشان داد كه ترتيب غلظت فلزات سنگين در آب در هر دو فصل به صورت Zn Ni Cr Cd Cu Pb مي‌باشد. هم چنين اختلاف معني‌داري در غلظت فلزات سنگين در دو فصل مشاهده نشد (0/05 P). آناليز اندام‌هاي مختلف P. nigra نشان داد كه غلظت فلزات در مانتل بيش تر از تونيك مي‌باشد. روند تغييرات غلظت فلزات هم در مانتل و هم در تونيك به صورت Zn Pb Cu Ni Cr Cd مي‌باشد. روند تغييرات فاكتور تجمع زيستي فلزات سنگين به صورت Pb Zn Cu Cr Ni Cd به دست آمده است. بالاترين فاكتور تجمع با مقدار 3141±109964 مربوط به سرب و كم ترين فاكتور تجمع با مقدار 39±187مربوط به كادميوم بود كه هر دو در بعد از مونسون مشاهده شدند. مقادير بالاي فاكتور تجمع زيستي به وضوح نشان مي‌دهد كه P. nigra نه تنها مي تواند به عنوان يك گزينه براي حذف فلزات سنگين، بلكه براي نظارت مداوم بر كيفيت آب‌هاي ساحلي از لحاظ آلودگي فلزات سنگين مورد استفاده قرار گيرد. تعيين غلظت فلزات در موجودات زنده در منطقه ساحلي بايد بخش مهمي از برنامه پايش آلاينده‌ها در اكوسيستم دريايي باشد. چنين ارزيابي مي‌تواند نقش مهمي در تصميم‌گيري‌ها و مديريت اكوسيستم‌ها ايفا ‌كند.