اثرpH و قدرت يوني بر كارآيي حذف فسفر از محلول‌ هاي آبي به وسيله جاذب‌هاي معدني اصلاح شده

فسفر (P) عامل اصلي پديده يوتريفيكاسيون در آب‌هاي طبيعي در نظر گرفته مي‌شود و اخيراً موردتوجه جوامع علمي قرارگرفته است. در اين پژوهش، حذف فسفر از محلول‌هاي آبي با استفاده از جاذب‌هاي معدني بنتونيت، كائولينيت، كلسيت و زئوليت اصلاح‌شده با عصاره پوست گردو، عصاره بقاياي گندم، كيتوزان، كربوكسي متيل سلولز (CMC) و اسيد ماليك بررسي شد. جذب فسفر با استفاده از معادلات هم‌دماهاي جذب ارزيابي گرديد. نتايج نشان داد كه بيشينه ظرفيت جذب فسفر به‌وسيله جاذب‌هاي معدني اصلاح‌شده با كيتوزان بوده است. ظرفيت جذب جاذب‌هاي اصلاح‌شده بنتونيت-كيتوزان (mg/g 0.35)، كلسيت-كيتوزان (mg/g 2.09)، كائولينيت-كيتوزان (mg/g 0.41) و زئوليت-كيتوزان (mg/g 0.43) در مقايسه با جاذب‌هاي اصلاح‌نشده بنتونيت (mg/g 0.27)، كلسيت (mg/g 2.04)، كائولينيت (mg/g 0.32) و زئوليت (mg/g 0.36) به ترتيب 129، 102، 128 و 119% افزايش داشت. معادلات لانگموير و فروندليچ براي ارزيابي جذب فسفر روي جاذب‌هاي اصلاح‌شده به كار رفتند. مدل دوگانه (DLM) توانست جذب P توسط جاذب‌هاي اصلاح‌شده را در دامنه وسيعي از pH در قدرت‌هاي يوني مختلف پيشگويي كند. پارامترهاي ترموديناميكي نشان دادند كه ماهيت جذب فسفر توسط اين جاذب‌ها غير خود به خودي بود.