حقوق خدمتگران در برنامه پزشكي خانواده

مقدمه: ايجاد يك چارچوب مناسب براي صيانت از حقوق خدمت‌گذاران در برنامه پزشكي خانواده مي‌تواند منجر به پيامدهاي سلامت مطلوب براي آحاد جامعه شود. بنابراين، هدف اين مطالعه تدوين چارچوبي براي حقوق خدمت‌گذاران در برنامه پزشكي خانواده است. روش كار: مطالعه تركيبي حاضر در دو مرحله انجام شده است: ابتدا مقالات منتشرشده مرتبط با حقوق خدمت‌گذاران در برنامه پزشكي خانواده ايران از سال 1384 تا 1401 به زبان‌هاي فارسي و انگليسي بررسي شد. سپس با اخذ نظر 7 متخصص در حوزه‌هاي اقتصاد، سياست‌گذاري و مديريت سلامت، سند اوليه حقوق خدمت‌گذاران تدوين و نهايي شد. يافته‌ها: متن دو مطالعه يافت‌شده به‌دقت بررسي شد. در اين مرحله سه حق نيازهاي ارتباطي بين فردي، جبران خدمت و امكانات و تسهيلات رفاهي شناسايي شد. در مرحله بعد، با استفاده از نظرات متخصصين، دوازده حق در قالب سه دسته كلي برخورداري از شغل مناسب، برخورداري از قرارداد منصفانه و حفظ شأن و احترام براي خدمت‌گذاران برنامه پزشكي خانواده در نظر گرفته شد. مصاديق جزئي‌تر حقوق شامل تناسب بين شرح شغل با شاغل، وجود فضاي فيزيكي مناسب، وجود شرايط كاري مناسب، فضاي رواني و احساسي مناسب، امنيت شغلي، پرداخت مالي مكفي، منزلت و معاش، وجود فرصت‌هاي كاري انعطاف‌پذير، برابري و عدالت، رفتار محترمانه، حفظ حريم خصوصي و اظهارنظر و شكايت مي‌باشد. نتيجه‌گيري: شناخت و حمايت از حقوق خدمت‌گذاران در برنامه پزشكي خانواده مي‌تواند موجب ماندگاري بيشتر پزشكان در برنامه شود و از هدررفت منابع مالي براي جذب منابع انساني جلوگيري كند. همچنين، با رعايت حقوق خدمت‌گذاران، كيفيت خدمات، تداوم مراقبت و رضايت بيماران بيشتر خواهد شد.