بررسي رژيم غذايي ماهي گل‌خورك گونه Periophthalmus waltoni koumans, 1941 در برخي سواحل هرمزگان، خليج فارس

مطالعه تركيب غذايي و اكولوژي تغذيه ماهياني كه در منطقه جزر و مدي زندگي مي كنند نقش اساسي و مهمي در درك ارتباط انرژي بين سيستم هاي آبي و خشكي دارد. ماهي گل خورك گونه Periophthalmus waltoni از جمله گونه هايي است كه در منطقه جزرومدي زندگي مي كند. اين مطالعه بر روي اين گونه ازآذرماه ماه 1397 تا ارديبهشت 1398 در دو خور در استان هرمزگان انجام شد تا تاثير مكان و زمان بر روي تغذيه اين گونه مشخص شود. در مجموع تعداد 319  نمونه گل خورك (184 نمونه از بندرخمير و 135 نمونه از بندرعباس) جمع آوري و مورد بررسي قرار گرفت. بازه طولي و وزني نمونه ها به ترتيب 11.8-9.2 سانتيمتر و 15.18-8.1 گرم ثبت شده است. شاخص نسبي طول روده و تركيب رژيم غذايي، عادت غذايي گوشتخواري گونه ي P. waltoni را پيشنهاد ميكند. پس از شناسايي و شمارش محتويات معده در هر دو ايستگاه، سه  نوع ماده غذايي خرچنگ (Uca)، شكم پايان و قاب بالان و در بندرعباس طعمه ماهي نيز تركيبات غذايي گونه را در دو منطقه تشكيل دادند. در مجموع نمونه ها طعمه خرچنگ با 79.31 % در بندرعباس و شكمپايان  با 54.16% در بندر خمير بيشترين فراواني نسبي حضور را داشتند. براساس مدل گرافيكي كاستلو استراتژي تغذيه اي اين گونه در سواحل بندرعباس عمومي و در بندر خمير اختصاصي مي باشد. بيشترين ميزان شاخص فراواني وقوع شكار براي نمونه هاي بندرعباس براي طعمه هاي غذايي خرچنگ  68.31%  و در بندرخمير شكم پا  42.52 %  محاسبه شد. مقدار عددي شاخص خالي بودن معده براي نمونه هاي بندر خمير و بندرعباس 21.49 و 13.86 محاسبه شد كه نشان دهنده آن است كه نمونه هاي بررسي شده در گروه ماهيان پرخور قرار مي گيرند.