شعر ديداري در اشعار عبدالرزاق عبدالواحد و «أصابع الخوف» نمونه موردي سروده ي هارب من متحف الآثار

شعر ديداري نوعي از سرايش شعري است كه شاعر با بهره‌گيري از نشانه‌هاي ديداري و تلفيق آن با معاني شعري خويش شيوه‌ي جديدي را براي انتقال مضامين به مخاطب خلق مي‌كند. عبدالرزاق عبدالواحد (م2015 م1930) به‌عنوان يكي از پيشگامان نهضت شعر نو عراق از شكل ديداري در سروده‌هاي «هارب من متحف الآثار» و «أصابع الخوف» بسيار بهره گرفته‌است؛ از اين‌رو پژوهش حاضر سعي دارد با بررسي كيفي و روش توصيفي تحليلي ضمن ارائه شاهدمثال‌هايي كه دال بر عناصر ديداري است به تحليل نقاشي‌ها، نحوه‌ي چينش كلمات، جاي‌خالي، اشكال هندسي، لحن ديداري، تمايز ديداري و علائم نگارشي به‌ كار رفته در اين سروده‌ها بپردازد و همچنين به‌دنبال استنباط صحيح‌تر و درك راز به‌كارگيري اين نشانه‌ها است. نتايج به دست آمده از اين پژوهش نشان‌دهنده‌ي اين است كه در ميان عناصر ديداري موجود در اين سروده‌ها؛ جاي‌خالي، نقاشي، لحن ديداري و طول سطر شعري متفاوت از بسامد بالايي برخوردار هستند و همچنين يكي از اشكال هندسي كه شاعر از آن بهره فراوان برده، خط چندضلعي است. هدف شاعر از كاربرد اين اشكال ديداري علاوه بر عمق‌بخشي به آثار ادبي، تجسم بخشيدن به مضامين شعر و تأثيرگذارتر كردن كلام خويش است.