تأثير آموزش گروهي مبتني بر شفقت بر انعطاف‌پذيري روان‌شناختي و كيفيت خواب آتش‌نشانان شهر اصفهان

مقدمه: ‌آتش‌نشاني‌ شغلي ‌اضطراب‌آور ‌است كه ‌محتاج فعاليت‌هاي بدني و ‌رواني بالايي است. با نگرش به ارزش شغل آتش‌نشاني و نبود پژوهش‌هاي كافي پيرامون آسيب‌هاي روان‌شناختي ناشي از اين شغل، در اين مطالعه به بررسي تاثير آموزش گروهي مبتني بر شفقت بر انعطاف‌پذيري روان‌شناختي و كيفيت خواب آتش‌نشانان شهر اصفهان پرداخته شد.روش: در اين پژوهش كه به روش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون - پس‌آزمون انجام شد، از بين كليه‌ آتش‌نشانان شاغل در سازمان آتش‌نشاني شهر اصفهان، نمونه‌اي به حجم ۳۰ نفر از آن‌ها به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شد. پرسش‌نامه‌هاي انعطاف‌پذيري روان‌شناختي دنيس و وندروال(۲۰۱۰) و كيفيت خواب پيتزبورگ(۱۹۸۹) استفاده شد. گروه آزمايش طي ۸ جلسه ۹۰دقيقه‌اي تحت آموزش گروهي مبتني بر شفقت قرار گرفت. در نهايت داده‌هاي به‌دست‌آمده با استفاده از روش تحليل كوواريانس چند متغيره در نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۰ تجزيه و تحليل شد.نتايج: يافته‌هاي آماري‌ ‌پژوهش ‌نشان‌ داد‌ كه بين نمره‌هاي آزمودني‌ها در دو مرحله پيش‌آزمون پس‌آزمون تفاوت معناداري وجود دارد(0/05 p). ميانگين و انحراف استاندارد سن آزمودني ها در گروه آزمايش 33/6 ± 3.01 و در گروه كنترل 4/84 ± 33/0بود. در پيش‌آزمون در گروه آزمايش ميانگين نمرات انعطاف‌پذيري روان‌شناختي و كيفيت خواب به ترتيب برابر96/4،‌ 9/86 و در پس‌آزمون نيز به ترتيب برابر 106/8،‌ 6/2 بود. بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت كه آموزش گروهي مبتني بر شفقت توانسته است نمره‌هاي آزمودني‌هاي گروه آزمايش را به صورت مثبت و معناداري افزايش دهد.بحث و نتيجه‌گيري: باتوجه به تأييد اثربخشي آموزش و بهبود متغيرهاي پژوهش،‌ مي‌توان گفت كه آموزش ‌گروهي‌ مبتني ‌بر‌ شفقت ‌مي‌تواند به‌عنوان ‌يك‌ شيوه‌ ‌آموزشي جديد،‌ كه‌ احتمالاً مداخله‌ مناسبي براي‌ تقليل ‌مشكل‌هاي ‌رواني‌‌، ‌بهبود‌ ‌‌انعطاف‌پذير‌ي ‌روان‌شناختي ‌و كيفيت خواب اشخاص‌ است، ‌مورد ‌استفاده‌ قرار ‌گيرد.